Elke week vragen wij een bekend en/of interessant persoon uit over zijn of haar reisavonturen en -gewoontes. Deze week het reispaspoort (met een knipoog) van Sara Leemans, TV-redacteur, creative en vrouw achter social media fenomeen 'Dansaertvlamingen'.
Italië. Ik had met mijn beste vriend een hele reis op de planning staan voor maart 2020. Enkele jaren terug hadden we een heerlijk ontspannen week in Toscane, en nu zouden we naar de Amalfikust trekken. We zouden heerlijk eten en op het strand liggen waar ‘The Talented Mr. Ripley' gefilmd was, maar dat zal voor 2022 zijn.
In mijn living. Als ik ‘s avonds voor TV lig met een zak chips onder een warm dekentje durf ik al eens rechts van mij te kijken. Daar zit mijn vriend. Qua memorabel uitzicht kan dat tellen!
Kijken of er nergens vochtplekken zijn of verborgen camera’s hangen. Als ik in mijn eigen appartement arriveer trek ik meestal eerst mijn schoenen uit en was ik mijn handen. Het is crisis. Hygiëne is belangrijk.
Ik woonde ooit een half jaar in Amsterdam. Ik woon liever in België, maar ik heb daar toch ooit eens een lekker visje gegeten! De naam van het restaurant ontgaat me, ik weet wel nog dat mijn lief en ik aan een gemeenschappelijke lange tafel moesten plaatsnemen. Gezien we niet extreem sociaal zijn was dat dan weer een domper op de visvreugde. Bazar in Amsterdam en Rotterdam is een tyfusharde aanrader overigens.
Ik ben grote fan van goud inpakpapier, dat geeft cadeautjes altijd net dat beetje extra. In vele gevallen ziet de ontvanger van het pakje diens eigen reflectie in dit soort inpakpapier, wat de nodige zelfreflectie tot gevolg heeft. Een aanrader tijdens de feestdagen.
Ik ben in het bezit van een reispas. Die moest ik ophalen bij de gemeente in 2018 omdat ik naar Amerika ging. Niet naar New York of L.A maar naar Virginia - of all places- Middle America, om er een aflevering voor een TV-programma op te nemen. Gezien het mijn eerste Amerikatrip was en omdat het tout court heel leuk was, koester ik aan die reispas goeie herinneringen. Dat, en het feit dat ik bij de volgende trip kan zeggen dat: “Ik geen ESTA nodig heb want mijn media visum is nog geldig”. Lekker pedant.
... verplaatst door corona.
Koblenz in Duitsland. Mijn mooie uitzicht en ik zijn vorige zomer ‘gewoon’ vertrokken in mij Peugeot 206+ richting ergens waarvoor we de juiste milieusticker hadden en dat was Duitsland. Het viel goed mee, voornamelijk omdat het juli en warm was. Er is veel groen te zien als je drie dagen langs de Rijn rijdt.
Mijn huis, mijn moeder, mijn vrienden, mijn eigen bed, mijn koffieapparaat, de passief-agressieve houding van de buren, het geluid van de kerktoren, het niet iets minder vragen over wat er vanavond gegeten zal worden …
Als ik “A far l’amore” van Raffaella Carrà hoor denk ik automatisch aan die fantastische scène uit 'La Grande Bellezza'. En dan denk ik ook aan die keer dat ik in Rome de filmlocaties van 'La grande Bellezza' wou bezoeken en voor gesloten deuren stond. In een buitenwijk. En hoe ik in die buitenwijk achterna gezeten werd door een agressieve hond, én het begon te regenen. En dan zet ik een ander nummer op.
Mijn goed humeur. Voor mijn reisgezel was dat geen pretje.
Mijn portefeuille. De mogelijkheid hebben om zomaar iets te betalen vind ik heerlijk. Ik eet bijvoorbeeld graag, en als je dan je portefeuille mee hebt op reis kan ik dat ook op verplaatsing. Erg handig.
The Grand Budapest Hotel. Prachtig hotel! Ik ben een grote fan van symmetrie en een goed overwogen roze.
