Fotograaf Peter Staes was altijd al een halve Spanjaard. Maar dat hij er op een berg, vlak bij Marbella, zou eindigen, met een Deense vrouw en een blonde zoon, dat had zelfs hij niet kunnen voorspellen. Of hoe een kruispunt soms tot een compleet nieuw leven kan leiden.
Het stond in de sterren geschreven dat Peter Staes ooit in Spanje zou belanden. De fotograaf trekt al zijn hele leven, van uk tot puber, naar de Costa Brava, heeft er door de jaren heen een eigen vriendenkring opgebouwd, kent Barcelona op zijn duimpje en liep in en uit El Bulli nog voor één foodie hier van dat wereldbefaamde restaurant gehoord had. Peter was altijd al een halve Spanjaard en Spanje zijn vakantieland bij uitstek. Werken deed hij hier, in onze contreien. Als fotograaf. Perfectionistisch maar tegelijkertijd zeer no-nonsense. Iets wat zowel magazines als commerciële opdrachtgevers apprecieerden. Gloednieuwe blinkende bolides, een perfect gestileerd gerecht, Japanse bloemencomposities: wie een haarscherpe, technisch perfecte en uitgepuurde foto nodig had, wist Peter te vinden. Tot een roadtrip zijn hele leven omgooide. "Vrienden hadden een huis in Spanje gekocht en verhuisden. Ik verzorgde de catering op hun Hasta La Vista-party met de belofte om hen een paar maanden later te komen opzoeken." Zo gezegd, zo gedaan, dus belandt Peter op een mooie avond in hun knusse villa in Andalusië om er bij het zwembad te verzuchten dat hij dezelfde droom deelt.
Het had bij wat dromerij met een glas te veel op kunnen blijven, ware het niet dat de heer des huizes ondertussen met vastgoed bezig is en meteen zijn portfolio openklapt. "Ik wou meer groen, meer grond en minder buren." Hij scrolt, om nog geen vijf minuten later uit te pakken met een schattig klein huisje op 3,6 hectare grond, boven op een berg. Ze besluiten ter plekke om ’s anderdaags eens te gaan kijken. "Ik ben niet de meest impulsieve mens, maar ik stond boven op die berg met zijn panorama van 360° en ik dacht: dit is het. Dit is het echt."
En dan gaat het snel. Peter tekent een compromis, zijn copain schiet hem de notariskosten voor die hij ter plekke meteen moet ophoesten en voor hij het goed en wel beseft, heeft hij een huis gekocht in Andalusië. Op een berg. Een zeer ongepland souvenir. "Ik kende de streek niet, kende hier geen mens, maar dit stuk Spanje is wel authentiek en gezegend met een zalig klimaat. De zomers zijn wat koeler, de temperatuur loopt op tot maximaal 35 °C, ’s winters draait het rond de 20 °C. Maar bovenal voelde dit huis gewoon perfect voor me." Het moet wat opgeknapt worden, iets wat Peter in zijn eentje kan, en is daarna klaar om er alle vakanties te spenderen. Dat is tenminste het plan. Maar wanneer zijn relatie afspringt, bekijkt Peter de dingen anders. "Het zorgde voor een moment van bezinning en plots besefte ik dat niets me nog tegenhield om naar Spanje te verhuizen en me te installeren in mijn bergoptrekje."
Na wat wikken en wegen, rekenen en tellen besluit Peter om zijn tijd over België en Spanje te verdelen. Hij geeft wat klanten op en de opdrachten die hij aanhoudt, bundelt hij. "De perfecte oplossing, maar toen gaf het universum me nog een extra cadeau." De vastgoedvriend heeft ondertussen nood aan een website. "Ik zou de foto’s nemen, en om saaie vergaderingen te vermijden, nodigde hij mij en zijn reclamebureau uit om alles bij een barbecue te bespreken." Het reclamebureau in kwestie wordt geleid door Line Lyster, een mooie Deense die al twintig jaar in Andalusië woont. "Ik zie haar nog arriveren, ik dacht ‘wauw’ en was meteen verkocht. We hadden een instant connectie, we praatten de hele avond. Line vertrok naar Londen en ik naar België, maar we bleven whatsappen. Twee maanden later vroeg ik haar ten huwelijk op La Concha, een mythische berg hier, en ondertussen zijn we getrouwd en hebben we een Spaanse blonde zoon, Pablo."
"Dit huis op de berg was een mijlpaal. Zonder het te beseffen stond ik op een tweesprong, en door mijn buikgevoel te volgen werd er vanalles in gang gezet. Een soort kettingreactie die mijn hele leven omgegooid heeft. Ik heb altijd wel het idee gehad dat ik in Spanje thuishoorde, maar dat ik met een Deense zou trouwen en uiteindelijk nog een zoon zou krijgen, een blonde dan nog wel, had ik nooit durven dromen." In dat charmante berghuisje blijkt er bovendien een pizzaoven verborgen te zitten, een houtoven netjes in het huis ingewerkt. En die vondst zet meteen een nieuwe passie in gang. "Ik kook heel graag, nam in België ook geregeld cateringopdrachten aan, maar met pizza had ik niet echt veel." Geïntrigeerd begint Peter meteen te experimenteren. Hij trekt naar Napels om in ’s werelds beste pizzeria’s te eten (‘negen pizza’s in drie dagen’) tot hij dat pizzabakken helemaal in de vingers heeft.
"Ik streef altijd naar perfectie, zo ben ik nu eenmaal." Vandaag doorkruist hij Marbella met zijn pizzaovens om bij mensen thuis de lekkerste pizza’s te bakken. "Voor het deeg heb ik een goede balans gevonden tussen zuurdesem en gist en ondertussen heb ik een resem pizzaklassiekers." Geen standaardpizza’s, maar verfijnde creaties op niveau. Gebakken volgens de regels van de kunst. Van de ‘Scandic Chick’ met gerookte zalm, zelfgekonfijte citroen en anijsscheuten uit de tuin, over de ‘Hummus Habibi’, met huisgemaakte hummus met kurkuma en pindakaas en oude geitenkaas van de boer om de hoek, tot de ‘El Beso del Diablo’ of rode biet, roomkaas, gerookte eendenborstfilet, chipotle en wat zwarte chocolade. "Foodtrucks kennen ze hier niet, maar veel villa’s worden verhuurd voor trouwfeesten en dan kom ik enthousiast pizza’s bakken."
.jpg)
Aan het tragere leven op de berg heeft Peter zich moeiteloos aangepast. "Toen Pablo geboren werd, zijn we tien weken niet van onze berg gekomen. Het leven is hier gewoon simpeler en dus ook goedkoper. Vroeger had ik een drang om veel geld uit te geven, dat is hier compleet weg. De zon schijnt, de lucht is blauw en veel meer heb je eigenlijk niet nodig." En Pablo zorgt voor de nodige ambiance. "Het moment dat hij geboren werd, kreeg ik een compleet nieuwe update,
al mijn bestaande software werd bijgewerkt." Terugkeren is geen optie, "het is onvoorstelbaar hoeveel kleur je leven krijgt door wat zon." Bovendien is Pablo nu al een kleine Spanjaard, ondanks zijn Belgische paspoort. "Hij spreekt Spaans met een dik Andalusisch accent, gesticuleert als een echte en scharrelt hier rond op de berg.
En willen we er opuit, dan dalen we af met onze retrocaravan en installeren we ons een uurtje verder bij een meertje. Ik zei het al, het leven is hier simpel, maar zo goed."
.jpg)
Puerto Banús
"Voor het spotten van dure jachten en superauto’s."
Zondagsmarkt in Coín
"Elke zondag verkopen de lokale boeren hier hun seizoengroenten voor een appel en een ei."
Het meer van Ardales
"Een uniek Andalusisch landschap, het wandelpad Caminito del Rey ligt op 1 kilometer."
Refugio de Juanar
"Een mega-authentiek hotel-restaurant waar je kunt bekomen na je tocht naar La Concha, de berg die boven Marbella uittorent." www.juanar.com
Noor
"Toprestaurant, met twee Michelinsterren, in Córdoba. Ik heb al veel Michelinadressen getest, maar deze steekt er met kop en schouders boven uit. Zelfs de reis waard!" noorrestaurant.es
