Zonnen op één van de mooiste stranden ter wereld, cruisen op Ocean Drive in een klassieke Amerikaanse slee of cocktails drinken in een zinderende beachclub tot de zon opkomt: het kan er allemaal. Miami is meer dan een strandbestemming. De meest Latijns-Amerikaanse stad ten noorden van Mexico is een culturele smeltkroes als geen ander.
‘There you go buddy! Good luck and have a nice day!’ De even goedlachse als goed voorziene blondine voor me aan de 7-Eleven kassa stopt me zomaar een loterijticket in de handen. Ook de wachtenden achter me delen in haar vrijgevigheid. Laatst in de rij trappelt een bijna tandenloos oud wijfje dat een ‘Jesus Loves You!’ plakkaat meesleurt ongeduldig heen en weer. Ook de meest fanatieke dragers van de Blijde Boodschap hebben soms gewoon zin in een Snickers. Eén van de grootste verrassingen van elk bezoek aan de VS zijn de Amerikanen zelf. De volslagen getikte figuren van op tv lopen er zeker rond, maar de gemiddelde Amerikaan is verbazend vriendelijk, open en geïnteresseerd. Even oogcontact maken op straat is vaak voldoende om spontaan aangesproken te worden. Locals maken je graag en uitgebreid wegwijs en zelfs de meeste buschauffeurs zijn opmerkelijk praatgraag en hulpvaardig. Erg verfrissend, zeker voor gereserveerde Belgen.
In het tropische Miami hangt dit soort gemoedelijkheid nog duidelijker in de lucht. Hier – op misschien wel één van de meest iconische bestemmingen van de States – lijkt het leven in een permanente vakantiesfeer gedompeld. De parelwitte stranden van Miami Beach doen daar vanzelfsprekend geen kwaad aan. Miami heeft echter meer te bieden dan zon, zee en blingbling. Iedereen die de moeite doet ook de binnenstad te verkennen, weet dat wel zeker. En wie de drukte om één of andere reden beu is, kan nog steeds de natuurpracht van de Everglades of de Florida Keys gaan ontdekken. Om het in de woorden van Will Smith – de Shakespeare van de nineties – te zeggen: ‘bienvenido a Miami!’
Los van wat er verder te zien valt, begint een bezoek aan Miami meestal in South Beach. Elk beeld dat je van de Magic City in het hoofd hebt zitten alvorens er geweest te zijn, vindt waarschijnlijk z’n oorsprong op dit kleine stukje van Miami Beach. Het is dan ook een paradijs voor de zintuigen: uitgestrekte stranden, de Atlantische Oceaan die nergens anders blauwer lijkt, kleurrijk versierde reddershutjes, opgepompte beach boys met spiegelzonnebrillen en halve topmodellen in minuscule bikini’s. Zelf ben ik jammer genoeg zo bleek dat zodra ik m’n T-shirt uittrek, mensen in paniek rechtstreeks de zon in kijken. Toch kan zelfs ik genieten van de uitgelaten, losse sfeer op één van ’s werelds meest beroemde stranden. Moest ik er alsnog als een tomaat beginnen uitzien, kan ik nog steeds m’n toevlucht zoeken op de gezellige, door palmbomen beschaduwde promenade die kilometerslang naast het strand loopt. Kortom: het is eens iets anders dan de Belgische kust.
Het echte hart van Miami Beach is echter niet het strand, maar het prachtige Art Deco-district dat er langs ligt: een unieke verzameling beschermd erfgoed – één van de grootste in de hele VS – dat zich uitstrekt tussen 6th en 23rd Street. Rond het eind van de jaren '70 werd South Beach volledig opgewaardeerd en kregen meer dan 1.000 gebouwen een beschermd statuut. De feestelijke vormen en pastelkleuren, de uitnodigende klassieke neonverlichting die in de gevels is verwerkt en de nostalgische sfeer werden al snel hét uithangbord van de hele stad. De mooiste strook Art Deco-hotels ligt langs Ocean Drive – een tropische catwalk voor sportwagens – waar de klok rond muziek uit de vele terrasjes en clubs galmt en het mooiste en hipste volk van de stad loopt te paraderen. Veel reisgidsen omschrijven Ocean Drive (net als Lincoln Road Mall – een mooi openluchtwinkelcentrum tussen 16th en 17th Street) als een plek die uitsluitend dient als luxereservaat voor m’as-tu-vu fashionista’s en celebrities, maar dat lijkt me fel overdreven. Hier loopt volk van allerlei slag. Ik voelde me er in m’n sjofele toeristenkleren alvast niet uit de toon vallen. Ocean Drive is simpelweg een must. Het is één van de grote posterbeelden van de USA, vereeuwigd in talloze Hollywoodproducties en -series. Het ademt een soort romantisch Americana uit dat me doet wegdromen naar de misschien wel vervlogen hoogdagen van de filmklassiekers uit de vorige eeuw – een Amerika van weleer dat in een groot deel van de rest van het land niet meer bestaat. Een klassieke Lincoln Continental met open dak huren, zonnebril opzetten, arm uit het raam hangen en gezapig langs het feestgedruis cruisen. Gewoon lekker doen. Ocean Drive werd er voor gemaakt.
Miami Beach is niet het strand van Miami. Het zijn twee volstrekt verschillende steden die door een aantal kilometerslange bruggen met elkaar verbonden zijn. Het verschil wordt duidelijk als je eenmaal het water oversteekt. Hoewel je ze niet snel op het strand zal zien, werd Miami Beach grotendeels op de kaart gezet door de Joodse gemeenschap. Heel wat Joden die WOII overleefden begonnen hier aan een nieuw leven – getuige daarvan het erg mooie en aangrijpende Holocaust Memorial. Downtown Miami voelt dan weer ontegensprekelijk Latijns-Amerikaans aan. Meer dan 65% procent van de inwoners spreekt als moedertaal Spaans. Nergens elders in de VS vind je op deze schaal zo’n unieke mix van Anglo-Amerikaanse, Latijnse en Caribische invloeden.
Wat je rond Calle Ocho echter vooral vindt, zijn heel wat verhalen over vroeger – vaak begeleid door een nog steeds broeiende haat voor Castro. Elke Cubaan in Miami heeft z'n eigen geschiedenis en zal die, mits wat aanmoediging, enthousiast vertellen. Cubanen zoals Angel en Guillermina Hernandez: twee kranige oudjes die samen met hun zonen al bijna vijftig jaar Los Pinareños Frutería, een enorm populaire fruit- en bloemenstand in het hart van de wijk uitbaten. In 1958 – vlak voor Fidel aan de macht kwam – trokken ze naar de VS, waar ze elkaar leerden kennen en tien jaar later een eigen zaak openden. De winkel loopt over in het voetpad – geen deuren, ramen of afsluitingen hier. Je stapt er binnen en buiten alsof je thuis bent. Bestel een lekkere beker guarapo (suikerrietsap) of een sterke Cubaanse koffie, zet je ergens aan een tafeltje en aanhoor het hele verhaal. Er ligt een wereld van verschil tussen Calle Ocho en de luxe van Miami Beach, en je moet beiden ervaren om de stad te begrijpen.
Ook ten noorden van Downtown Miami valt heel wat interessants te bezoeken. Om daar te komen, neem ik de Metromover, een gratis monorail die de belangrijkste plekken in het centrum met elkaar verbindt. Ook hier valt weer op hoe graag de Amerikanen hun praatje slaan. Een man van middelbare leeftijd in maatpak merkt twee tieners in baskettruitjes op terwijl het treintje langs het Miami Heat stadium zoeft en begint het duo zonder verpinken uit te horen over het voorbije seizoen. Het valt in pakweg Antwerpen maar moeilijk voor te stellen.
Het Wynwood District waar ik naar op zoek ben, ligt een paar blokken buiten het bereik van de Metromover. Ik leg de laatste kilometer noodgedwongen te voet af. De buurt rond het eindstation voelt redelijk verlopen en verlaten aan. Weinig bedrijvigheid en niet erg veel volk op straat. Ik besluit een binnenweg te nemen doorheen het erg rustige oude stadskerkhof, waar de honderd jaar oude graven nog in aparte blanke, zwarte en joodse percelen verdeeld liggen. Een pijnlijke herinnering aan het nog niet zo verre verleden van deze multiculturele metropool. Eens het kerkhof uit begin ik meer en meer graffiti op te merken, die in elke nieuwe straat voor mooiere, grotere en geschiftere kunstwerken zorgt. Metershoge muren staan van boven tot onder vol fantastische en vaak uitdagende schilderingen. Ook op de straatstenen werden allerlei motiverende, politieke of vredesboodschappen gespoten. Nog niet zo lang geleden was Wynwood een achterbuurt vol leegstaande pakhuizen. Vandaag de dag is het het voornaamste artistieke district van Miami. De meest indrukwekkende graffiti vind je op de beroemde Wynwood Walls: een geweldige collectie straatkunst verspreid over een uitgestrekte binnenplaats. Een explosie van kleur en vorm die het zeker waard is om een paar uur van het strand voor te komen.
Scott Wilson, een vrolijke vijftiger die al jaren een gezellig snuisterwinkeltje in het hart van het district runt, kijkt ook met verbazing naar de nieuwe dynamiek in de buurt. "Het is allemaal ongelofelijk snel gegaan. Drie jaar terug vond je hier quasi enkel leegstand en kon je voor geen geld een heel pand kopen. Vandaag betaal je makkelijk tien keer meer. Op korte tijd werden heel wat hangars opgekocht en in kunstgalerijen en ateliers getransformeerd – simpelweg omdat hier plaats te over en het vastgoed spotgoedkoop was. Het is een erg unieke en kleurrijke buurt geworden. Je hebt hier nu artistieke festivals, nachtelijke kunstwandelingen en een heleboel hippe cafés. Het is ons eigen kleine Soho geworden; volstrekt niet te vergelijken met de rest van de stad."
Wynwood is slechts één van vele verborgen parels in een stad met veel meer facetten dan men op het eerste zicht zou denken. Miami ligt geografisch in het diepe zuiden van de VS maar heeft een erg progressief alles-kan-alles-mag karakter. Elke gemeenschap die er een plaats heeft gevonden, is z’n eigenheid nooit kwijtgeraakt, maar de culturele mix lijkt te werken en geeft de stad extra panache. Miami is vooral een ode aan de schoonheid van het leven: van het mooie jonge volk en de stijlvolle Art Deco-architectuur in South Beach tot de Latijnse passie en muziek rond Calle Ocho en de wilde natuurpracht die het geheel omgeeft. Voeg er nog een zomerse zonsondergang boven het water aan toe en je kan er alweer voor een hele tijd tegen.
Goodbye vloog rechtstreeks van Zaventem naar Miami met Jetairfly. De maatschappij vliegt twee keer per week naar Florida.
Onze reporter verbleef in het mooie en op 50 meter van het strand gelegen boetiekhotel Circa39, uit de brochure van touroperator Jetair. Het hotel ligt in het rustiger North Beach, maar Ocean Drive is na een korte rit vlakbij. Jetair biedt eveneens formules aan inclusief vlucht, transfer en hotel.
Wie als toerist naar de VS wil, dient online het ESTA (Electronic System for Travel Authorisation) formulier in te vullen. Dit doe je rustig thuis voor vertrek en duurt maar een paar minuten. Let op, de aanvraag is verplicht én betalend ($18). Je krijgt quasi onmiddellijk een bevestiging per e-mail.
Wie voor langere tijd in Miami blijft, moet absoluut de Everglades en de Keys bezoeken. De Everglades is een gigantisch beschermd moerasgebied vol alligators. De Florida Keys zijn een reeks van kleine tropische eilandjes in het uiterste zuiden van de staat, die door middel van een bijna 200km lange overzeese highway met elkaar verbonden werden. Kortom: één van de meest unieke road trips die je kan maken met Key West als eindpunt.
Regenachtige dag op Miami Beach? Waarom niet eens het World Erotic Art Museum bezoeken op Washington Avenue. Hier vind je op de 2e verdieping van een appartementsgebouw een privécollectie van meer dan 5.000 erotische kunstobjecten (van naakte Beatlesschilderijen tot een 2 meter hoge gouden penis). Het museum neemt zichzelf enorm serieus, wat door de collectie snuisteren erg hilarisch maakt.
Boven Wynwood en het Design District ligt met Little Haïti nog een andere erg sfeervolle etnische buurt. Zeker een bezoek waard.
Met Miami Heat en de Miami Dolphins is de Magic City de thuishaven van twee van de bekendste teams uit de Amerikaanse sportwereld. Tickets zijn niet overdreven duur.
Geen zin om te stappen? Dan neem je een fiets uit het rek van Citi Bike. Er zijn fietsenstallingen doorheen de hele stad en je betaalt per uur, ook als toerist.