Elke dag een nieuw land in Meraviglia Mediterranea

Scroll naar beneden

Het is beslist: het wordt een vakantie aan de Middellandse Zee. Maar wordt het Italië, Spanje, Frankrijk of zelfs Malta? Zon, gastronomie, cultuur, geschiedenis, en vooral dat ultieme vakantiegevoel, daar ben je naar op zoek. Goed nieuws: met MSC Cruises is kiezen niet eens nodig. Wij gingen een week op cruise en ontdekten de parels van de Middellandse Zee.  

  • Mike Louagie
    Tekst & foto'sMike Louagie

Net wanneer de treinconducteur omroept dat de TGV Marseille nadert, vang ik een glimp op van mijn schip: de MSC Meraviglia. Even efficiënt als de treinrit brengt Nicole - reeds 42 jaar in 't vak - me met haar taxi tot aan de terminal. In geen tijd ben ik aan boord van het nieuwste schip van MSC Cruises. Inschepen heeft iets surrealistisch. Ik sta in een enorme promenade die mij allesbehalve aan een schip doet denken. Op een LED-gewelf van 80 meter lang herken ik fresco's van de Sixtijnse Kapel.

Gelukkig heb ik een goed oriëntatiegevoel. Naast het bling-bling atrium neem ik de bakboordlift naar dek 12. Even later sta ik in hut 12241. Meteen schuif ik het raam open en stap op het balkon. Mijn eerste zeezicht!

De Meraviglia is groot. Er kunnen 5000 passagiers mee. Om alles in goede banen te leiden heeft MSC stevig ingezet op hightech applicaties. De plastic kaart die ik bij de inscheping meekreeg is veel meer dan mijn hutsleutel of boordpas. Fase één: ik stap in het atrium naar een digitale kiosk en open zelf een boordrekening, door in 1-2-3 mijn kredietkaart te koppelen aan mijn MSC-kaart. Daarmee kan ik tijdens de reis aan boord betalen. Regelmatig zal ik online kunnen nakijken of mijn vakantiebudget niet in het rood gaat.

"Good evening Mr. Louagie, what can I do for you?" zegt de receptionist. Zijn computer herkent mijn kaart, en daardoor lijkt het of hij weet wie ik ben. Beetje fake, maar toch charmant.

Op mijn smartphone download ik de MSC-app. Handig om de activiteitenkalender te bekijken, of om te gebruiken als gps. Want ja, in het begin is het even zoeken.

Meteen test ik het reservatiesysteem uit, en boek een tafel in steakrestaurant Butcher's Cut.

Portofino

De zeeman in mij ruikt de haven. Nog half versuft van mijn eerste vakantieslaapje merk ik dat we Genua aan het binnenvaren zijn, de grootste havenstad van de Middellandse Zee. Omwille van het vele marmer werd de stad 'La Superba' genoemd. 

Vandaag maak ik een groepsuitstap naar Portofino, het beeldmooie dorp dat in elke reiswijzer staat. Een lokale gids brengt ons met de bus tot aan Santa Margherita, waar we moeten wachten op een boot. Helaas begint het te druppelen. Alsof ze het kunnen ruiken verschijnen parapluverkopers. "Good quality, only 10 euros." Vastberaden toon ik een briefje van vijf, en daarvoor krijg ik een regenscherm met Schotse ruitjes.

In Portofino lijkt het alsof ik recht in een brochure stap. De gekleurde gevels, een megajacht...het is de perfecte postkaart. Na de obligate fotosessie maak ik wat tijd om in de kleine straatjes op verkenning te gaan. Ach ja, de typische souvenirwinkels. Maar een rasechte Italiaanse espresso en een stuk focacciabrood (een lokale specialiteit), dat sla ik niet af.

Toevallig bots ik op het Museo del Parco, een merkwaardige kunstgalerij. Op enkele steile tuinterrassen vind ik glasscherven op een bed van dode bladeren, een erotische man-vrouw buste, of nog, een mozaïeken tijger in een grot. Het is fascinerend en maakt me blij.

Eens terug aan boord valt me nu pas op dat de sfeer bij het vertrek uit Marseille weinig uitbundig was. Nu snap ik waarom. Voor duizenden Italianen was het gisteren de laatste avond van hun vakantie. En voor evenveel landgenoten begint de cruise vandaag, en dat is te merken. Rond het openluchtzwembad weet het animatieteam een geweldige sail-away partysfeer op te bouwen. "Feel the magic in the air" galmt over het dek en iedereen danst mee. Het is onweerstaanbaar en ik dans mee, alsof ook mijn reis pas nu begint.

Na zonsondergang geniet ik van een 'dry-aged New York Sirloin' in het Butcher's Cut restaurant. Ik kies voor een tafel met zicht op de 'Galleria Meraviglia'. Terras. Mensjes kijken. Misschien is het de Malbec, maar stilaan krijgt het reusachtige schip met zijn onwezenlijk lange promenade een intiemere dimensie. De stad wordt dorp.

City trip & go

Napels, daar kijk ik heel erg naar uit. Reeds een uur voor aankomst doemt de Vesuvius op. Het is verbazingwekkend om te zien hoe de kapitein het kontje van zijn schip met een indrukwekkend zwaaimaneuver naar de passagiersterminal richt, op een oppervlakte waar veel mensen nog niet eens deftig een auto op kunnen parkeren. Als uit het niets steekt echter plots een stormbui op en de Vesuvius verdwijnt in een zware regenvlaag. De kapitein neemt geen risico's en vaart terug weg, om te schuilen in de Baai van Napels.

Anderhalf uur later liggen we dan toch vast aan de cruiseterminal. Het is een imposant gebouw uit 1936, dat qua stijl evengoed in Rusland had kunnen staan. De locatie is perfect: straat oversteken en ik ben in het hart van Napels. "Opletten voor pickpockets!" denk ik. Fout, het is het drukke verkeer dat aandacht vraagt. De relativiteit van een groen verkeerslicht. Het slalommen van Vespa's in de smalle straten. Pistachekleurige Cinquecento's, hopeloos gesandwicht. Zigzaggende scooters en haastige ambulances toeteren zich een weg door de Napolitaanse chaos. O Napoli! 

Mijn plan is eenvoudig: in het historisch centrum op zoek gaan naar de 'Spaccanapoli'. Het betekent letterlijk, ‘verdeler van Napels’. Het is een as van twee kilometer lang die de perfecte scheiding vormt tussen Noord- en Zuid-Napels. Het zijn meerdere straten achter elkaar, die allen op het tracé liggen van de oude Romeinse heirwegen. Tussen de hoge, smalle straten wil Google Maps niet zo goed meewerken. Gelukkig zijn er voldoende kerkpleinen om af en toe digitaal te re-connecteren met de hemel.

Religie is overal in Napels. Met kerkgebouwen, kruisen en klokken. En nonnen met bonte paraplu's die schril afsteken met de vijftig tinten grijs van hun uniform.

Het is intens genieten in de kleine straatjes. Hier is shoppen nog plezant. Commerçanten moeten het hier doen met winkeltjes van enkele vierkante meters, en dat maakt het net zo boeiend. Geen H&M of Starbucks te bespeuren.

Elke steen heeft hier bovendien zijn graffiti: even deel uitmaken van de geschiedenis, tot een nieuwe anarchist-kunstenaar toeslaat.

Een dagje Napels? Veel te kort, maar de stad heeft me betoverd. Hier wil ik terug.

De Straat

De Meraviglia glijdt de haven van Messina binnen, net als ik mijn gordijnen openschuif. Het lijkt wel alsof mijn hotelkamer elke nacht stiekem naar een andere stad trekt. Een gouden Mariabeeld op een hoge sokkel aan de haveningang groet me. "Vos et ipsam civitatem benedicimus" staat er. In een brief zou Maria de inwoners geprezen hebben om hun devotie. "Ik zegen jullie en de stad."

Aan de overkant van de Straat van Messina ligt het Italiaanse vasteland. Ferry's pendelen heen en weer. Zo, hier wou Berlusconi een brug bouwen?

De meeste passagiers zullen vandaag Taormina bezoeken. Omwille van het zeezicht. Voor het Grieks-Romeins amfitheater. Om een glimp van de Etna te kunnen opvangen. Zelf maak ik er een luilekker-ochtend van. Laat ze maar vertrekken, die tientallen bussen. Op het achterterras, in een warme septemberzon, geniet ik van mijn ontbijt.   

Op de kaai deelt een man van de toeristische dienst plannetjes uit. Met een fluostift markeert hij de beste route om geen enkele kerk of monument te missen. Ik wijs naar een kerkgebouw dat boven de stad uittorent en vraag hoeveel tijd het me zou kosten. "15 minutes", zegt hij. Ik geloof hem niet maar begin moedig aan de klim.

Messina lijkt op het eerste gezicht een banale Siciliaanse stad. Fout! Overal zijn er historische gebouwen: de Santissima Annunziata dei Catalani-kerk, een Arabisch-Normandisch bouwwerk dat vlak bij het schip ligt, of de Duomo-kathedraal, die uit de twaalfde eeuw dateert, en dat oorspronkelijk een Normandische architectuur had. Och ja, hoe Zuid-Italië werd veroverd door de Normandiërs had ik onlangs nog gelezen in het steengoede boek 'De Middellandse Zee', van John Norwich.

Op het kerkplein staan verkopers van zonnebrillen en hoedjes, en onbewust denk ik aan de passage uit de Bijbel waar Jezus de kooplieden wegjaagt.

Na een flinke klim bereik ik het tabernakel van Christus Koning. Het zicht over de Straat van Messina is enig. Een uur later sta ik op een ander heiligdom, dat van de abdij van Montalto. Geamuseerd kijk ik toe hoe toeristen selfies maken bij een standbeeld van Paus Johannes Paulus II.

De hoofdstad op de rots

Malta wordt het meest zuidelijke punt van de cruise, en dat merk je. Als vroege vogel sta ik klaar om de zon te zien opkomen. Een Japanner vraagt me waar hij precies zal verschijnen. Merkt hij dan de schemering in het oosten niet op? Als ik de richting aangeef, dankt hij me voor zoveel wijsheid.

In de gloed van het eerste zonlicht varen we de Grand Harbour van Valletta binnen. De schaduw van ons schip sluipt over de historische fortificaties. Hier staan meer dan 2.000 historische gebouwen, in de 16de eeuw ontworpen door Francesco Lapparelli, de architect van de paus. De man bedacht het stratenplan in rastervorm, zodat de schaduw voor een natuurlijke ventilatie zorgt op dit hete eiland.

Ons schip ligt aan de voet van de stad. Via trappen of een lift ben je zo boven op de 60-meter hoge rots waarop Valletta gebouwd is. Het eerste wat ik bezoek zijn de Upper Barracca Gardens, met een geweldig uitzicht over de haven. De dreigende kanonnen doen me denken aan het vele bloed dat hier op Malta is gevloeid. Kruistochten. Ottomanen. De Tweede Wereldoorlog.

Op Malta zijn bijna alle gebouwen in hetzelfde kleur. Ook het magnifieke Parlementsgebouw, dat de perfecte symbiose is van moderne bouwkunst in een historische stad. Later zal ik lezen dat het gebouw ontworpen is door de befaamde architect Renzo Piano.

Het contrast met de locals valt op. Über-elegante businessvrouwen defileren trots tussen bezwete toeristen die, aan hun shoppingtassen te zien, gevonden hebben wat ze niet zochten. Serendipiteit, juist.

Verwendag op zee

Het is een eind varen van Valletta naar Barcelona. Dit betekent één dag en twee nachten op zee. Dit wordt mijn absolute verwendag. Lang slapen. Een paar rondjes hardlopen op de jogging track. Ontbijten aan dek. Eindelijk eens aan dat boek beginnen. Genieten van de laatste zomerzon. En natuurlijk die onweerstaanbare lunch met wijndegustatie, in het Eataly restaurant. Voor 20 euro mogen we proeven van vier Italiaanse wijnen waar ik veel te weinig van af weet. De prosciutto, de kaas, de olijven, de focaccia en de rijkelijke gevulde glazen wijn... Ach, die heerlijke roes.

Ik sluit de namiddag af met een relaxatiesessie in de Aurea Spa. Koude en warme douches, hete sauna's, stoombaden, sneeuwcabines. Nauwgezet volg ik het tracé dat op mijn polsbandje staat, en kom twee uur later als herboren terug. 

Soleil en zon

Ongetwijfeld is voor velen de dag in Barcelona de kers op de cruisetaart. Helaas regent het. Met een lichte vorm van reissnobisme permitteer ik mezelf om aan boord van de MSC Meravigia te blijven.

Helemaal last minute heb ik nog een lunch kunnen boeken in de Carrousel Lounge, met na het dessert een spektakel van het enige echte Cirque du Soleil.

's Anderendaags schijnt de echte zon. Ik heb Nicole gebeld, om te vragen of ze me wil komen ophalen in de terminal van Marseille. Met een TGV die pas na vijven vertrekt heb ik nog voldoende tijd voor een kennismaking met Marseille. De bagagedienst stuurt mijn koffer naar het station terwijl Nicole me afzet aan de Vieux Port, bij het kunstwerk van Norman Foster.  Zijn 'Ombrière' is een reusachtige vlakke spiegel op palen, aan de Quai des Belges. Sta me deze goedkope woordkeuze toe bij dit unieke kunstwerk: ondersteboven ben ik, en maak honderden foto's. Alsof ik geen afscheid kan nemen van de Middellandse Zee.

Praktisch

Met de MSC Meraviglia kan je elke zaterdag vanuit Marseille een 7-nachten cruise maken in de Westelijke Middellandse Zee. Alternatief kan je inschepen in Barcelona op vrijdag.  www.msccruises.be

Wij kozen Marseille als vertrekhaven omwille van het gemak van een reis met de TGV van de Franse spoorwegen. In vijf uur reis je in alle comfort van Brussel naar Marseille. Boek je MSC cruise én je SNCF treinticket bij de reisagent.

Volg ons op Instagram

Volg @goodbyemag voor leuke tips en bloedmooie vakantie hotspots!

volg ons

Abonneer voordelig!

  • reisreportages over de mooiste vakantiebestemmingen
  • de knapste logeeradressen en lekkerste adresjes
  • tientallen tips voor een vakantie dichtbij of ver weg

abonneer

Deze website maakt gebruik van verschillende type cookies. Hier vind je meer informatie. Akkoord