Autorijden in Georgië: best spannend
Tijdens mijn drieweekse reis door Georgië zit ik aan het stuur van een bescheiden SUV, een Renault Duster. 4x4, dat wel, want eenmaal in het hart van de Kaukasus kun je nog onverharde wegen tegenkomen, met gaten erin waar een loslopend kalf in kan verdwijnen. Georgiërs hebben een verstandige oplossing bedacht om schade door putten aan hun auto’s te voorkomen: zowat de helft van het personenwagenpark in de bergen rijdt er zonder voorste spoiler en bumper rond. ‘Die monteren we alleen opnieuw als we in een trouwstoet moeten rijden’, vertrouwt er eentje mij toe.
Autorijden in Georgië is niet echt een probleem als je je aanpast aan de plaatselijke rijstijl. De voornaamste wetenschap die je in het achterhoofd moet houden, is dat de bestuurders een onbedwingbare neiging hebben om in te halen, met als specialiteit: net voor een blinde bocht. Op een baan met twee rijvakken rijd je dus vaak met drie naast mekaar, op zich niet eens zo’n probleem. Spannend wordt het wel als zowel de bestuurder die achter je rijdt én de tegenligger er allebei tegelijk van overtuigd zijn dat ze de voorligger nog net met een Lewis Hamilton-manoeuvre kunnen voorbijsteken. Tegelijkertijd bewijzen de Georgiërs ook elke dag in het verkeer dat richtingaanwijzers volstrekt overbodige toevoegingen aan een voertuig zijn.
Zodra je je die aanpassingen aan de Georgische rijstijl eigen gemaakt hebt, is een auto besturen er een zaligheid. Je wordt teruggekatapulteerd naar de jaren zeventig in België, een tijd zonder parkeermeters, toen iedereen zijn auto nog vlak voor zijn bestemming kon en mocht parkeren. Overal dus: vlak voor een beschermd monument, vlak voor het restaurant en vlak voor de kerk.
Verkeersagressie? Onbestaande in Georgië. Elke automobilist bedenkt al rijdende de meest logische oplossing voor het zich aandienende probleem, en daar neemt iedereen vrede mee. Middelvingers, woest geclaxonneer en gevechten op leven en dood aan verkeerslichten?
Niet in het beschaafde Georgië, waar de favoriete auto een Mercedes diesel van rond de eeuwwisseling is, geïmporteerd uit Duitsland, België of Nederland.
Het is dan ook heel gewoon om bestelwagens van zwembadbouwer Willy Naessens uit Wortegem-Petegem, verwarmingsinstallateur Janssens uit Brugge, slager Adriaans uit Turnhout en schrijnwerkerij Peeters uit Antwerpen tegen te komen. Hebben de eigenaren bij ons er afscheid van genomen omdat ze anders onze steden niet meer binnen mogen wegens de CO2-uitstoot, dan tuffen ze nu nog een jaar of tien rond in Georgië, waar ze in de Kaukasus tot ieders tevredenheid hun bijdrage leveren aan de klimaatverandering. "Daarna verkopen we hem verder aan een Kazak of Oezbeek", vertelde de trotse chauffeur van zo’n oldtimer me in Tbilisi.