Open/Sluit het zoekformulier
Geef maar toe, als je in een land woont zoals België dan twijfel je niet lang als je een voorstel krijgt om de winter te ontvluchten en de minder bekende eilanden in de Caraïben te gaan verkennen met een klein cruiseschip. De beslissing was dus snel genomen en zo vertrokken we op een gure winterdag met een valies vol kleurige zomerkledij richting nationale luchthaven.
Onze eerste stop is San Juan op Puerto Rico. Het kleinste en meest oostelijk gelegen eiland van de Grote Antillen heeft veel te bieden. Qua organisatie en infrastructuur voelt het Amerikaans aan maar qua sfeer vooral Latijns. Denk aan vrolijke kleuren en vriendelijke goedlachse mensen maar ook een perfecte organisatie. Het is tevens het meest geïndustrialiseerde eiland van het Caribische gebied.
Zo is er een prima taxiservice in de luchthaven in San Juan en staan we in geen tijd in ons hotel Numero Uno, onze thuis voor enkele dagen ligt vlak aan het strand. Als ik – vroeg op door de jetlag – de volgende dag het strand op wandel is het nog heerlijk verlaten. Het hotel ligt op een stukje strand waar er gelukkig geen hoogbouw is en ligt ook ver van alle drukte. Om het plaatje helemaal af te maken, hebben ze ook een fantastisch restaurant met Caribische keuken, Pamela’s, met ook enkele tafeltjes op het zand. Maar je kan ook een kleine snack verorberen en cocktails drinken in je luie strandstoel.
Dit is eigenlijk wat onze vermoeide lichamen nodig hebben na de lange reis. Het vergt ons dan ook wat moeite om ons uit onze stoel te krijgen en de taxi te nemen naar het oude stadsdeel dat in alle reisgidsen zo wordt bejubeld.
Eenmaal in San Juan Viejo zijn we dan ook totaal niet teleurgesteld. We slenteren door de kasseistraatjes met koloniale gebouwen in pasteltinten. Naast de vele typische toeristenwinkeltjes met sigaren, hoeden en schreeuwerige t-shirts zijn er toch ook een aantal boetieks met ambachtelijke producten in de sfeerrijke straatjes.
Onverwacht botsen we op een huwelijk in de Catedral de San Juan Bautista. Het is mooi om de familie en genodigden feestelijk uitgedost te zien aanschuiven voor een ijsje terwijl ze wachten op het huwelijkspaar.
Naast de kathedraal ligt El Convento, een voormalig karmelietenklooster dat werd omgevormd tot een luxehotel. Een bezoekje waard. Wat verder opvalt zijn de vele zwerfkatten in de straten, overal liggen ze te soezen in de zon, op auto’s, tot op de vuilbak toe.
Karakteriserend voor San Juan is de Castillo San Felipe del Morro, gebouwd tussen 1539 en 1786 om de haven te beschermen. Voor het fort ligt een prachtig grasveld waar toeristen en de lokale bevolking graag picknicken of gewoon genieten van een mooie dag. Net buiten de muren is er het impressionante kerkhof van Santa Maria Magdalena de Pazzis. Hier vonden vele prominente bewoners hun laatste rustplaats met zicht op de oceaan.
Als je in San Juan bent, drink dan zeker een koffietje in Caficultura of een mojito vergezeld van arepas (maïsbroodjes) met kreeft of fish cakes (visgebakjes).
De volgende dag gaan we aan boord van ons varend hotel. Een vlotte inscheping en check-in met een glas champagne in de hand. Zo hebben we het graag. Onze kajuit heeft alles wat het moet hebben. Geen balkon, dat is ook niet nodig want op dit schip wordt buiten geleefd. Zo zijn er verschillende buitendekken en zijn er genoeg plaatsen waar je kan socializen, maar ook voldoende plekken waar je rustig een boek kan lezen of gewoon genieten van de zon. Het valt op dat er al direct een goede sfeer hangt tussen de passagiers. Er is geen stijve etiquette aan boord en zo hoort het ook op een jacht, ook al is het één met ongeveer 100 gasten aan boord.
Ik start de dag graag met yoga. Ik heb geluk, er worden dagelijks yogalessen georganiseerd. Op eenvoudig verzoek gaan de lessen door buiten. Het is heerlijk om yoga oefeningen te doen op het buitendek en daarna aan te schuiven aan de ontbijttafel.
We varen naar het eilandje Culebrita. Het is een klein onbewoond eiland dat deel uitmaakt van de Puerto Ricaanse archipel. Met de sloep worden we naar een paradijselijk strand; Tortuga Beach, gebracht. Dit strand is enkel per boot of te voet bereikbaar. Er staat snorkelmateriaal klaar. Het water is perfect qua temperatuur en mijn vreugde kan niet op als ik mooie gele visjes spot. Achteraf hoor ik verhalen over de aanwezigheid van veel grotere zeewezens, zoals de schildpadden die andere passagiers hebben gespot in het water.
In de namiddag vaart het schip verder naar Esperanza op het eiland Vieques, ook deel van de archipel. Op dit rustige eilandje vind je enkele kleine hotels, restaurants, shops en natuurlijk een strand.
De attractie in Vieques is vooral de bioluminescerende Mosquito Bay. Deze wordt ’s avonds bezocht wanneer lichtgevende micro-organismen opgloeien als ze verstoord worden door een hand of bijvoorbeeld een roeispaan.
Als ’s avonds de zon zachtjes verdwijnt in het eindeloze water en zorgt voor een explosie van zachte kleuren in de lucht, weten we weer waarom we zo graag op het water zijn. Genieten.
Bij de Caraïben denk je niet direct aan lange wandeltochten. Toch is dat net wat we gaan doen in Saba. SeaDream is het enige schip dat hier komt. Op dit groene kleine eiland is dan ook geen massatoerisme. Het is daarentegen een paradijs voor wandelaars en een ecologische oase.
Met onze gids James wandelen we door het regenwoud op de Crispeen Track. James wijst tijdens de wandeling naar de top verschillende tropische fruitsoorten aan. We passeren een ecologische lodge in volle opbouw en dromen van een volgend verblijf, weg van alles. Als we op het uitkijkplatform komen, verstoort een dichte mist het zicht maar dat kan de pret niet deren. We zijn boven geraakt en kunnen nu weer aan de afdaling beginnen. Voor de echte diehards is een wandeling mogelijk naar de top van de Mount Scenery, ook direct het hoogste punt op Nederlands grondgebied (Saba is een Nederlands eiland). Blij met onze fysieke inspanning gaan we na een korte wandeling in het dorpje Windwardside met haar mooie witte huisjes met rode daken, terug aan boord.
Toegegeven dit is nu niet direct een onbekend eiland. Saint Barths is een overzeese gemeenschap van Frankrijk en de speeltuin voor de rich & famous of toch alleszins voor diegenen die het willen zijn. In de jachthaven van Gustavia kan je je dan ook vergapen aan de vele jachten.
Wij starten ons bezoek met een wandeling naar Fort Karl. Van daar hebben we een mooi zicht op het dorp onder ons. In het dorp zijn nog enkele mooie stenen gebouwen te zien uit de Zweedse tijd. De meesten werden echter verwoest door een grote brand in 1852. We eindigen de wandeling op Shell Beach met een duik in het -ondanks het vroege uur- verrassend warme water. Daarna gaan we ontbijten aan boord. Vandaag eens pannenkoeken of een omelet, of enkel vers fruit en yoghurt? Zoveel mogelijkheden!
Op dit eiland zijn vele goede restaurants en is er natuurlijk ook een groot shoppingaanbod. Het is het moment om zwemkledij, kleurige zomerkledij en sandalen te kopen.
Daarnaast is ook de Gustave III luchthaven, of beter gezegd de startbaan, de moeite waard om te bezoeken. Het is één van de kortste startbanen ter wereld. Je kan op het nabijgelegen strand van St. Jean post vatten en wachten tot de vliegtuigen rakelings over je heen vliegen. Ik kan je verzekeren; het is een impressionant zicht.
Anegada ligt in het Noordoosten van Maagdeneilanden. Het is een koraalatol met witte zandstranden. Dat klinkt al veelbelovend. Nu de realiteit is nog veel beter. Vanuit Settling Point gaan we in ware Caribische stijl in een open-air bus langs de verlaten wegen naar Cow Creck Bay. Daar wacht ons het ware paradijs; het perfecte zandstrand, de zee in de mooiste kleuren blauw en een al even indrukwekkende lucht, een strandbar met de juiste cocktails en -waarom niet- verse kreeft die wordt klaargemaakt à la minute naast de bar. Verse vis en kreeft is dan ook de specialiteit op dit eiland.
Even later komt een groepje kitesurfers met hun gekleurde zeilen voor wat entertainment zorgen. Iedereen geniet, ook van de vrolijke calypsomuziek die samen met de cocktails zorgt voor nog meer vreugde.
Op het ganse eiland zal je geen echte stad vinden, enkel the Settlement heeft enkele winkels, een bakker en een kleine kerk. Er is geen vaste ferryservice en geen openbaar vervoer. Hier draait het allemaal rond perfecte stranden. Een eiland naar mijn hart dus.
Virgin Gorda maakt deel uit van de Britse Maagdeneilanden. De grootste attractie hier zijn The Baths, een nationaal park met een prachtige verzameling machtige granietrotsen. Doordat deze rotsen dicht bij elkaar liggen, ontstonden grotten waar het water bij vloed doorstroomt. Best bezoek je dit natuurschoon vroeg op de ochtend voor de vele excursietoeristen toekomen.
In de ochtend gaat het schip voor anker in North Sound. Wij genieten van een mooie wandeling op dit bloemrijke eiland. We wandelen langs het chique Bitter End Yacht resort en begeven ons op het wandelpad tussen de cactussen, nieuwsgierige hagedissen, geurende frangipani en bougainvillea naar een verlaten strand waar een hangmat uitnodigend op ons wacht. Toch staat er een barman in de strandbar van het Biras Creek Resort paraat om ons te bedienen. Met de blik op oneindig en een cocktail in de hand genieten we ten volle van dit moment.
Aan de achterkant van het schip wordt de marina klaargemaakt. Dit betekent dat we kunnen zeilen. Het schip heeft twee kleine zeilbootjes aan boord. Maar er zijn ook kajaks en paddle boards mee. Daarna kunnen we zwemmen, zo van het schip af, alsof we met onze eigen jacht aan het varen zijn in de Caraïben. SeaDream zorgt ook nog voor een gigantische opblaasbare trampoline in het water. Deze is ook heel populair bij de volwassenen!
Tegen de avond varen we verder naar Great Harbour op het party eiland Jost Van Dyke. Het eiland is een favoriete stop voor privéjachten. De attractie hier is de legendarische Foxy’s bar van lokale entertainer Philicianno ‘Foxy’ Callwood waar je iets kan eten en drinken. Het is echter voornamelijk gekend als een plaats om te feesten. En ja in het begin zit iedereen braaf op zijn stoeltje te kijken naar een local die in zijn eentje plezier heeft op de dansvloer maar na de nodige alcohol staat de dansvloer vol.
Jost van Dyke is deel van de Britse Maagdeneilanden. Hier vormt toerisme de voornaamste inkomstenbron met mooie zandstranden en verschillende duikplekken. Maar ook liefhebbers van bloemen en vogels kunnen hun hartje ophalen op dit bergachtig eiland.
De volgende dag gooit het schip haar anker uit aan White Bay, eventjes verder op hetzelfde eiland. Als we uit de rubberboot in het warme water springen staat er een barman van SeaDream in Hawaï hemd ons op te wachten met een dienblad vol cocktails. Een lokaal strandrestaurant werd afgehuurd en is volledig ter beschikking van de SeaDream-passagiers. Er zijn ligbedden, cocktails en parasols. Maar de grootste verrassing volgt later als het restaurantteam volledig gekleed, met een surfboard volgeladen met champagne en kaviaar in het water gaat. Decadentie ten top. De sfeer zit er goed in, of het nu gaat om een Noorse zakenman of een Braziliaanse vrouw die alleen reist; iedereen is in zijn nopjes. En wij, wij zijn dat ook.
Ontschepen doen we in Charlotte Amalie in Saint Thomas, een van de Amerikaanse Maagdeneilanden. De dag dat ik het fijn vind dat een reis ten einde is, moet nog komen maar deze keer mag het echt nog wel veel langer duren. De zalige temperaturen, eten al fresco omringd door de immense oceaan, steeds weer verschillende eilanden ontdekken; groen, bergachtig, perfecte stranden, shoppingparadijs, ecologische oase…de variëteit is enorm.
Op ons dagprogramma staat ‘It’s not goodbye- it’s see you next time! En zo denk ik er precies ook over.
SeaDream is een kleine rederij met twee identieke schepen, die aan land ongetwijfeld onder de categorie exclusieve boetiekhotels zouden vallen. De Noorse eigenaar, Atle Brynestad en zijn medewerkers spreken het liefst van “yachts”. Het woord cruise proberen ze zoveel mogelijk uit hun taalgebruik te schrappen. Voor een stuk terecht, want deze elegante schepen met hun honderd gasten steken fel af tegen de cruisekolossen van 3000 passagiers of meer.
Motorjachten kennen we van Monaco of Saint-Tropez. “Wie is de eigenaar? Welke tycoon of filmster is het?” of “Wie zijn de gelukkige invités?” Het zijn vragen die onbewust door je hoofd spoken.
Toevallig hoorden we zo’n gesprek op de havenpier in Anegada. Met bewondering werd gewezen naar ‘onze’ SeaDream. “Die mensen moeten schatrijk zijn.” Dat SeaDream luxueus is klopt. Je moet het echter zien als een subtiele vorm van luxe. In tegenstelling tot het vaak schreeuwerige machtsvertoon van megajachten stralen de SeaDreams een klassieke elegantie uit. Goed geproportioneerd onderscheiden ze zich net doordat ze niet opvallen.
Zodra je aan boord stapt voel je het. “Dit is een echt jacht”. Het teakdek, het vernis, de keurig geplaatste ligzetels met hun marineblauwe kussens, etc…
De boordbibliotheek met zijn houten lambriseringen en het mooie bloemstuk is een plaatje, en kan zo in elk luxe yachtingtijdschrift. In de Top of the Yacht Club Bar, helemaal bovenaan, of in de Balinese bedden vlakbij, heb je een fenomenaal zicht over het zeelandschap.
Eén van de hoofdkenmerken van SeaDream is in de eerste plaats de kleinschaligheid. Zodra je aan boord stapt voelt het aan als jouw eigen jacht-voor-een-week. De bemanning is getraind om je te herkennen, en je zo een op een zeer hartelijke, persoonlijke manier te bedienen. Dat is alleen maar mogelijk door het geringe aantal gasten, maximaal 112.
De flexibiliteit is groot. De restaurants hebben ruime openingsuren, en wie ’s avonds liefst romantisch onder de zwoele sterrenhemel dineert, wordt op zijn wenken bediend. Zelfs slapen in openlucht is mogelijk (maar doe oordopjes mee, want bij de schoorsteen is er motorlawaai).
Aan boord van je ‘eigen jacht’ beslis je natuurlijk zelf wat je draagt. Dus geen gedoe met pakken en dassen.
Voor ons is de ware luxe het buiten kunnen leven. Mooiweergebieden als de Caraïben of de Middellandse Zee zijn de natuurlijke biotopen van de twee jachten SeaDream I en II. Behalve de suites, een restaurant, een lounge, een bibliotheek en een kleine spa valt binnenin niet erg veel te beleven. Maar buiten des te meer. De dag kan je beginnen met een yogasessie op het zonnedek, en eindigen met een drink in de bar. Je leeft gewoon buiten.
Je suite is zeer ruim en degelijk ingericht. De beide SeaDream-schepen werden dertig jaar geleden gebouwd en toen was het nog geen trend om hutten met balkons uit te rusten. Maar dat is geen gemis, omdat je elders zoveel buitenruimte hebt.
Had ik al gezegd dat bijna alles inbegrepen is? Jawel, dus ook de wijn, champagne, en dat glas whisky. De volledige afwezigheid van commerciële druk werkt bevrijdend. Niet inbegrepen zijn zaken als internet, aankopen, massages, excursies.
Luxe en gastronomie liggen op één lijn. De Indiase chef en zijn team verwenden ons met een moderne, creatieve en gevarieerde keuken. Er is evenveel aandacht voor gezondheid als voor gastronomie. Veggie, vegan, paleo, ... het is allemaal mogelijk. Alle gerechten worden à la minute klaargemaakt.
De medepassagiers behoren doorgaans tot een internationale mix van gelijkstemden. Ben je in de namiddag graag alleen, met een goed boek? Plaats genoeg. En vind je het aperitief een ideaal moment om wat meer sociaal te zijn? Het is alsof iedereen een beetje in een mede-eigenaar verandert. Allen samen aan boord van dat droomschip. En dat is een goede omgeving voor vlotte contacten.
Yachting heeft ook alles te maken met water en watersport. Er is een zwembad. Maar waarom niet wachten tot het schip voor anker ligt, want dan kan de Marina open. Dat is een platform dat uit de achtersteven openklapt. Het laat toe om in de zee te gaan zwemmen, snorkelen, zeilen, surfen of in ware James Bond-stijl te jetskiën.
De SeaDream-jachten varen waar andere schepen niet komen. Azuurblauwe zeeën en exotische eilanden, dat is hun territorium, weg van de drukte. Ze gaan voor anker in idyllische baaien, of meren aan in pittoreske havens. Droombestemmingen, met een droom van een schip.
