Open/Sluit het zoekformulier
Cultuur, heerlijk eten, prachtige landschappen … Italië heeft het allemaal. En met zijn eigen taal, karakter en vulkaan is Sicilië misschien wel het meest unieke stukje van het land. La dolce vita in de schaduw van de Etna? Heel graag!
Voor wie het – net zoals ik - niet wist: Sicilië is bijna even groot als België. Het is dus niet zomaar een klein eilandje, waar je alles in een-twee-drie gezien hebt. Ga je er maar even tussenuit? Dan kies je het beste één windrichting om te verkennen. Wij trokken naar het oosten van het eiland, waar de Etna-vulkaan het landschap in haar greep heeft. In tegenstelling tot IJsland of Gran Canaria is Sicilië geen vulkanisch eiland. Dat betekent dat het eiland niet van vulkanische oorsprong is. Maar Sicilië is natuurlijk wél een eiland met een vulkaan erop. De Sicilianen gaven ‘hun’ Etna de passende bijnaam La Mamma. Net zoals een moeder kan de vulkaan lief en beschermend zijn, maar ook streng, onvoorspelbaar en meedogenloos. Echt boos is de Etna echter nooit. Zo heeft ze nog nooit iemand koelbloedig vermoord. Staat het La Mamma niet aan, dan lost ze meestal enkel wat zwarte lavawolken die een spoor van zwart zand achterlaten. Bovendien is haar lava zo dik en traag dat iedereen – tot nu toe – op tijd kon ontsnappen bij een uitbarsting. Behalve opruimwerk hebben de Sicilianen dus niet al te veel last van hun ‘mamma’.
Catania is na Palermo de grootste stad van het eiland en ligt aan de oostkust van Sicilië, ten zuiden van de Etna. Heel vaak reizen toeristen van hieruit meteen verder naar een andere kuststad, maar wordt Catania zélf overgeslagen. En toegegeven: Catania is op het eerste gezicht chaotisch, vuil en luid. Niet echt de karaktertrekken die de gemiddelde toerist zoekt. Nochtans wordt – vooral op de plaatselijke markt – al snel duidelijk hoe authentiek de stad is. Hier geen hordes toeristen en schoongeveegde straten, wel het échte Sicilië. Catania is trouwens ook de stad waar de pasta alla Norma ontstond. Dat is spaghetti met tomatensaus, ricotta en gefrituurde aubergine. De pasta zou net zo perfect zijn als de opera Norma van Bellini, vandaar de naam. En dat kunnen wij alleen maar beamen!
De meeste gebouwen in Catania werden opgetrokken uit zwarte, vulkanische stenen van de Etna. Daarom wordt de stad soms ook the black city genoemd. Wat ook kenmerkend is voor Catania zijn de vele barokke gebouwen. Een vulkaanuitbarsting in 1693 verwoestte de volledige stad. Ze werd terug opgebouwd in de bouwstijl die typisch was voor die tijd. Een mooi voorbeeld is de Cattedrale di Sant’Agata op de Piazza del Duomo. Met haar lichtblauwe kleur en grote koepel eist ze alle aandacht op. In deze kathedraal vereren de inwoners Sint Agatha, de patroonheilige van de stad. Volgens de gruwelijke legende werden Agatha’s borsten afgesneden nadat ze weigerde te trouwen met een Romeinse gouverneur. Alsof dat nog niet volstond, werd ze later ook nog op hete kolen gelegd. Op dat exacte moment teisterde een aardbeving de stad en stond de Etna op uitbarsten. Agatha kon niet ontkomen, maar voor de inwoners was dit reden genoeg om haar om te dopen tot beschermster van vrouwen met borstkanker én - gezien haar tragische eind - vulkaanuitbarstingen. In heel de stad – en bij uitbreiding op het hele eiland – speelt Sint Agatha nog steeds een belangrijke rol. Vooral wanneer de Etna weer eens begint te grommen.
Na een middag Catania reizen we verder naar het stadje Taormina, onze uitvalsbasis voor de komende vier dagen. Taormina ligt zo’n 50 kilometer boven Catania. Tijdens de zomermaanden moet het hier koppenlopen zijn in de smalle straatjes. Het voor- of najaar is daarom geschikter om Taormina te bezoeken. Net zoals vele andere steden op het eiland ligt Taormina een stukje hoger op de bergflank. De reden? Vijandige volkeren die over de zee kwamen goed zien aankomen én op afstand houden. De naam van de stad is afkomstig van de Oude Grieken, die Toarmina eeuwen geleden al ‘La Torre’ noemden. Taormina heeft immers twee landtongen die samen lijken op de horens van een stier. De Grieken bouwden hier driehonderd jaar voor Jezus’ geboorte al een prachtig amfitheater op het hoogste punt van de stad. Teatro Greco doet ook vandaag nog dienst als eventlocatie, onder andere voor het filmfestival van de stad.
Voor een spectaculair uitzicht over Taormina, het amfitheater, de Middellandse Zee én de Etna moet je naar Madonna della Rocca gaan, een uit de rotsen gehouwen kapel bovenaan de berg. Je geraakt er via een steil wandelpad met trappen dat de Salita Castello heet. Vanaf het centrum van Taormina is het twintig minuten flink klimmen. Best pittig, maar zeker de moeite waard! Voor de rest is Taormina een gezellig stadje waar het zalig kuieren is én waar je je ogen kunt uitkijken. Vooral de mooi versierde balkons van de stad vallen op. Jaarlijks wordt er dan ook een prijs uitgereikt voor ‘mooiste balkon van Taormina’. De dag afsluiten doen we op het terras bij La Napoletana, waar je de lekkerste pizza eet. Ook de wijn en espresso doen onze smaakpapillen tintelen. Voor de beste vis- en vleesgerechten moet je dan weer bij I Giardini di Babilonia zijn. We begrijpen de verwijzing naar de tuin van Babylon, want in deze weelderige binnentuin vergeet je heel even dat je middenin de stad zit.
Geen dolce vita zonder heerlijk eten én drinken. De lekkerste Siciliaanse wijn proef je bij wijndomein Gambino. Het domein ligt op de Etna, op zo’n 900 meter boven zeeniveau. Daarmee is het het hoogstgelegen wijndomein op de vulkaan. De noordkant van de Etna is vooral geschikt voor lichte witte druiven, terwijl de oostkant dan weer ideaal is voor intensere rode druiven. Gambino ligt in het noordoosten en combineert het beste van de twee. Wijn proeven doe je in Sicilië nooit zonder er iets lekkers bij te eten en bij iedere wijn die wij proeven hoort een andere lokale kaas. Ook olijven, gegrilde aubergines, salami en brood passeren rijkelijk de revue. Alvorens we terug richting België vliegen, staat er nog een bezoekje aan de Etna op het programma. Helemaal tot aan de krater geraak je tegenwoordig niet meer. Ten eerste omdat het bovenste deel omgevormd is tot een natuurgebied en sinds 2013 beschermd wordt door UNESCO. Ten tweede omdat het toch iéts te gevaarlijk is. De Etna is namelijk erg onvoorspelbaar en barst nog ongeveer iedere twee à drie weken uit. Gelukkig is men er zeker van dat ze nooit meer grote catastrofes zal veroorzaken, of dat beweert onze gids toch. De top van de vulkaan ligt op 3.357 meter hoogte. Met de auto geraak je langs de zuidflank tot een hoogte van 2.000 meter. Een kabelliftje voert je nog eens 900 meter hoger. Wie dat wil, kan die laatste honderden meters ook te voet doen. De pittige hike voert je over het zwarte lavazand en langs uitgedoofde mini-kraters. Niet genoeg tijd? Ook op de parking op 2.000 meter hoogte heb je al een spectaculair uitzicht. Onze reis afsluiten doen we met de wijze woorden van onze Brits-Italiaanse gids: ‘Volcanoes are like girls. They are all the same, but they are all unique as well!’ Ciao Mamma.
Logeertip
Wij sliepen in het prachtige Hotel Villa Belvedere in Taormina. Het ontbijtbuffet is enorm uitgebreid en je eet er op het gezellige terras, inclusief verbluffend uitzicht op de Etna en de zee. Belvedere is trouwens een van de weinige hotels in Taormina dat gerund wordt door de eigenaars zelf en geen deel uitmaakt van een grote hotelketen. De sfeer is er daardoor erg huiselijk. Vanaf €176 per nacht. villabelvedere.it
De adressen
Info
Wij reisden naar Sicilië met reisspecialist Caractère, dat een reis samenstelt op basis van jouw wensen en noden. Caractere.be
Meer toeristische informatie over het prachtige land vind je via italia.it.
