Subliem Santo Antão: Cabo Verde op z'n groenst

Scroll naar beneden

Kaapverdië, een van dé winterzonbestemmingen bij uitstek om neer te ploffen in een all-inresort. Maar dat is buiten Santo Antão gerekend. Het groenste eiland van de archipel is precies het tegengestelde van haar platgetreden buren. Surrealistische oerlandschappen, tonnen exotisch fruit, een ‘morabeza’ levensstijl en een van de mooiste dorpjes ter wereld wachten je hier op.

  • Jennifer Dekker
    TekstJennifer Dekker
  • Jeroen Peeters
    Foto'sJeroen Peeters

De overgrote meerderheid van de toeristen die naar Kaapverdië trekken, landt op Sal of Boa Vista. Vaak met een dorre, woestijnachtige eerste indruk. Dat is voor ons niet anders wanneer we voet aan grond zetten op São Vicente, de dichtste buur van Santo Antão. Je begint je meteen af te vragen waar de 'verde' in de naam ‘Cabo Verde’ eigenlijk vandaan komt. Maar een ferrytocht en een rit in een minibusje later, begrijpen we het volkomen. Santo Antão is het op een na grootste eiland van Kaapverdië, en zonder twijfel het meest groene. De noordkant ligt bezaaid met de ene vruchtbare vallei na de andere. Elk monden ze uit in slaperige kustdorpjes, die in schril contrast staan met de ruwe kust waarop ze uitkijken.

Via de maan naar Jurassic Park

Het dicht begroeide noorden staat in schril contrast met het dorre zuiden. Daarom vertoeven de meeste inwoners en gasten liever aan de noordkant van het eiland. Maar net zoals voor alle andere bezoekers begint onze reis in het zuiden. Want er is slechts één manier om dit eiland te bereiken: per boot. Een ferry brengt je in een uur van São Vicente naar Porto Novo, de havenstad in het zuidoosten van Santo Antão.

Wanneer we de bootterminal uitstappen, staan heel wat jonge mannen klaar om de nieuwe gasten te vervoeren. In een uurtje tijd brengen ze je met hun aluguers - minibusjes die in Kaapverdië zowel het openbaar vervoer als de taxi’s vervangen - naar de Paúl-vallei. Over een kronkelende bergweg met machtige uitzichten rijden we langs de ruwe kust. De omgeving verandert stilaan van een maanlandschap naar een plek die gerust het decor van de ‘Jurassic Park’-films had kunnen zijn. 

De laatste twintig minuten rijden we de Paúl-vallei in. De rotsachtige bergwanden zijn ingedeeld in honderden terrassen. Met plantages van exotisch fruit en suikerriet, zover het oog reikt. De wuivende katoentoppen van het suikerriet lijken ons - gesteund door de wind - te verwelkomen. Een smalle weg leidt naar de top van de vallei. Enkele bochten voor we onze bestemming bereiken, rijden we het Natuurpark van Paúl binnen. De hele rit zitten we met open mond gekluisterd aan het raam. Hoe kan dit eiland nog zo heerlijk onbekend zijn?

Net dat maakt het wellicht zo mooi. Het mysterieuze en onbekende. Alles ademt hier nog authenticiteit uit. De gebouwen, de landbouw en het gastvrije karakter van de locals. Stuk voor stuk nog ver weg van het westerse ‘overtoerisme’. Waar vind je tegenwoordig nog zo'n prachtig eiland zonder grote resorts? Een heerlijke verademing! Tijdens onze bergtocht op de tweede dag zouden we op vijf uur tijd amper tien andere toeristen tegenkomen. Dat onze gids benadrukt dat hij dit nog nooit eerder heeft meegemaakt, zegt misschien wel alles. Santo Antão is nog een bestemming weg van het begane pad. En dat op slechts 200 kilometer van de duizenden toeristen op Sal.

“Ik ben Simão. Zijn jullie net aangekomen? Waar komen jullie vandaan?” We zijn nog geen vijf minuten op pad in het dorpje rond ons verblijf of we maken al meteen kennis met de Kaapverdische gastvrijheid. Simão is een lokale boer die vol trots zijn eigen tuintje met fruitbomen toont. Voor we het beseffen, hebben we een stuk vers geplukte passievrucht in de mond. De maracuja - zoals Simão de vrucht noemt - breekt hij gewoon even met de blote vuist op een steen in twee. Niet alleen dubbel zo groot, maar ook dubbel zo smaakvol als thuis. Oranje sap druipt langs onze mondhoeken terwijl we van het prachtige uitzicht genieten. Beter kan je verblijf op dit eiland niet beginnen, toch?

Duurzaam toerisme zoals het bedoeld werd

De weinige verblijven die er in de vallei zijn, zetten sterk in op duurzaamheid. Intussen een wereldwijde trend, die nergens meer op zijn plaats is dan hier. Geen holle hipster woorden, maar juist one for the team. De focus ligt zowel op het bewust omgaan met de watervoorzieningen als op het sterk betrekken van de lokale bevolking. Dat is zeker niet anders in het verblijf waar wij overnachten.

Casa Maracuja is voor de komende dagen onze uitvalsbasis. Een knalgeel gebouw middenin het natuurpark. Naast het hoofdgebouw staan een achttal kleurrijke huisjes rond een natuurlijk verwarmd zwembad. Heerlijk om na een lange bergwandeling af te koelen. De slaapkamer heeft een typische, authentieke stijl. Denk aan nachtlampjes van tomatenblikken en plafonds met bonte Afrikaanse doeken. 

Het ecoverblijf ligt bovenaan de vruchtbare Paúl-vallei. Vanaf het dakterras heb je een fantastisch uitzicht op een grote waaier aan groenten- en fruitplantages. Om al die gewassen in leven te houden, is water natuurlijk essentieel. De hoge bergtoppen houden vaak de wolken vast, die voor de nodige regen zorgen. Dat regenwater wordt opgevangen in waterreservoirs om de terrassen te bevloeien. Ook wij dragen ons steentje bij. Het eerste koude water van onze warme douche in de ochtend, vangen we op met een grote ton. Uitbaters Hetty en Petra gebruiken het later om de moestuin te besproeien. Geen druppel gaat verloren.

De Nederlandse Hetty en de Franse Petra verloren jaren geleden hun hart aan Kaapverdië en openden samen Casa Maracuja. Ze proberen zoveel mogelijk het dorp te betrekken bij het toerisme. Van het gidsen van de gasten, over het verzorgen van de livemuziek, tot het bereiden van het eten. Uiteraard met vers geplukt fruit uit de omliggende plantages en lokaal gevangen vis uit het dorp onderaan de vallei. Een toonvoorbeeld van duurzaam toerisme. 

Op pad met de plaatselijke druïde

Na een heerlijke nacht wekt de plaatselijke haan ons op het ritme van de zon. Geen wekker nodig, gewoon zoals de natuur het altijd al bedacht heeft. Tot onze verbazing is het Simão - de vriendelijke boer van gisteren - die ons vandaag gidst. En geloof ons: je hebt echt een gids nodig om je weg te vinden door de wirwar aan terrasbouw.

In een tocht van vijf uur voert Simão ons tot bovenop een van de hoogste bergtoppen van de Paúl-vallei. Onderweg passeren we een mix van plantages: koffie, bananen, papaja's, mango’s, amandelen, sinaasappels, wortels, … En zelfs Nederlandse aardappelen! Onze gids blijkt niet alleen een boer, maar ook de lokale druïde te zijn. Hij kent iedere plant en ieder kruid - inclusief de geneeskundige toepassing - bij naam. Mochten we sputterende darmen krijgen van al dat fruit, dan heeft Simão alvast de oplossing.

Morabeza

Na een halfuurtje klimmen, brengt hij ons tot bij een imposant waterreservoir. Hij vertelt hoe ze hier het water uit de bergen opvangen en vervolgens via een irrigatiesysteem de terrassen bevochtigen. Als twintiger heeft Simão ooit een ongeluk op deze plek overleefd. De zware steen die toen op zijn hoofd viel, ligt er nog steeds. Hij toont die ons - samen met de deuk in zijn schedel - met (iets te) veel trots.

Net na het middaguur kunnen we de top - onze tussenstop - al ruiken. En dat mag je gerust letterlijk nemen. De heerlijke geuren van onze lunch gidsen ons naar Sandra. Op de top van de berg baadt ze een restaurantje uit met slechts één tafel. Persoonlijkere service bestaat bijna niet. Op het menu: een typisch Creools stoofpotje van kip, aardappel en wortel. En dat met een waanzinnig mooi uitzicht over een zee van groen. Op tafel staat ook een flesje zelfgemaakte pikante olie. We wagen ons aan een paar druppeltjes: stevig! Simão heeft er duidelijk plezier in.

Beneden in de verte zien we hoe de zee - ons eindpunt - wild tegen de rotsen slaat. Maar voor we zover zijn, hebben we eerst nog een flinke afdaling voor de boeg. De volgende twee en een half uur brengt ons langs magnifieke vergezichten en rotspartijen, die met veel grilligheid een waar oerlandschap vormen. De smalle bergwegen lopen letterlijk door de plantages en geven je bij momenten het gevoel te verdrinken in het suikerriet. Dat riet wordt voornamelijk gebruikt voor ‘grogue’: Kaapverdische rum. Later die avond - na enkele mojito’s - zouden we kunnen beamen dat dit een strak plan was van de Kaapverdianen!

We bereiken stilaan terug de bewoonde wereld. Steeds meer locals kruisen ons pad. Wat opvalt in deze vallei - en eigenlijk op heel Santo Antão - is de manier waarop iedereen elkaar begroet. Een simpele ‘ola’ of vriendelijke knik is op veel plaatsen jammer genoeg bijna uitgestorven. Maar niet op Kaapverdië! Hier noemen ze het ‘morabeza’. Een woord dat niet te vertalen, maar allesomvattend is: gezelligheid, amusement, lekker eten en vooral gastvrijheid. Ook een jongeman in een opvallende roze short begroet ons vanop afstand. Het is de zoon van Simão. Hij wacht ons bij het eindpunt op met zijn busje, dat ons ‘gelukkig’ - in elke zin van het woord - weer naar boven brengt.

Een dorp uit de boekskes

De volgende dag brengen we door aan de kust. Niet op het strand, maar wel met een pittige wandeling langs de ruige kustlijn. Vanuit de Paúl-vallei rijden we in 45 minuten naar de startplek van onze wandelroute. De oude kasseiweg slingert rond de kliffen van kuststadje naar kuststadje. Als ‘Highway 1’ in Californië een van de mooiste kustwegen ter wereld is, doet deze zeker niet onder. En dat met een extra pigment Afrikaans charme: achterin een omgebouwde pick-uptruck op een paar houten Coca-Cola-bankjes. De intensieve kontmassage krijg je er gratis bij.

Vanaf Ponta do Sol - een vissersstadje op het meest noordelijke punt van het eiland - vertrekt een steile bergweg naar Fontainhas. In 2015 werd dit dorpje door National Geographic uitgeroepen tot een van de dorpjes met het mooiste uitzicht ter wereld. Ook vandaag worden onze kuiten flink op de proef gesteld. Een stevige klim van 45 minuten - langs spectaculaire uitzichtpunten op de wilde Atlantische Oceaan - brengt ons naar een kleine vallei. Na enkele bochten ontvouwt zich het uitzicht waarmee dit dorpje naam maakte. Een verzameling van een dertigtal kleine huisjes in al evenveel verschillende kleuren. Ze staan op een rotspunt, omgeven door een zo mogelijk nóg groenere vallei dan die van gisteren. Het dorp kijkt uit op een kleine baai die speciaal voor hen lijkt te zijn aangelegd. Vanaf de stenen muur langs de weg geniet je vanop deze natuurlijke vip-tribune van het mooiste uitzicht.  

Met stok en visdraad de golven trotseren

De namiddag brengen we door aan de vissershaven van Ponta do Sol. Vanop het terras van een lokaal restaurantje hebben we een goed zicht op de rotsen rond de haven. De zee is vandaag te ruw om in een houten bootje de golven te trotseren. Plaatselijke vissers laten de open zee dan ook voor wat ze is. Dan maar improviseren: vanop de rotsen, met niet meer dan een lange stok en een stukje visdraad. Daar waar wij met een professionele vislijn nog geen sardientje binnen kunnen halen, toveren zij de ene vis na de andere uit het water. Om na een klein uurtje vol trots met een vol netje voorbij te paraderen. 

Achterin de pick-uptruck rijden we in een dik uur terug naar Porto Novo. Als een spons absorberen we de laatste indrukken van dit ‘paradijs’. Een zwaar woord dat we niet snel gebruiken, maar na de voorbije dagen kunnen we het gewoon niet anders omschrijven. Een unieke combinatie van gastvrijheid, oneindig groen, spectaculaire rotskusten, rauwe oerlandschappen en … de lekkerste (verboden) vruchten, vers van de bomen. Hoe is dit niet het aards paradijs?

Praktisch

Ernaartoe

Santo Antão heeft geen eigen luchthaven. Vliegen doe je op het naburige São Vicente. Vanuit Brussel doe je dat met een tussenlanding in Lissabon. Goodbye vloog met Tui rechtstreeks vanuit Amsterdam heen en terug voor € 220. Van juli t.e.m. maart vlieg je tweemaal per week op maandag en vrijdag. In april, mei en juni enkel op maandag. www.tuifly.be

In São Vicente neem je vervolgens de ferry die je in een uurtje naar Santo Antão brengt. De bekende Afrikaanse stiptheid in acht genomen, doe je er goed aan om een overnachting te voorzien op São Vicente. In Mindelo kan je dan in alle rust je tickets kopen voor de ferry van de volgende dag. Sinds september 2019 vaart er nog slechts één maatschappij tussen beide eilanden. Tweemaal per dag vaart de Inter-Ilhas ferry van Mindelo naar Porto Novo en terug. Eenmaal in de voormiddag en eenmaal in de namiddag. Online vind je het tijdsschema, maar dit durt wel eens onaangekondigd te wijzigen. www.polar.cv

Verplaatsen op beide eilanden doe je in een aluguer. Dat zijn plaatselijke minibusjes die zowel het openbaar vervoer als de taxi’s grotendeels vervangen. Je deelt ze vaak met andere toeristen of locals die gelijkaardige plannen hebben. Zelfs verdere verplaatsingen kosten vaak maar enkele euros. Reken wel niet al te hard op de stiptheid van de Kaapverdianen … Hier geldt slechts één regel: no stress!


Verblijf

Goodbye verbleef in het authentieke Casa Maracuja, helemaal bovenin de Paúl-vallei. Een eco-vriendelijk verblijf met een achttal huisjes rond een gezellige binnenplaats. Naast een zalig bed kan je er ook iedere avond genieten van lekkere Creoolse gerechten. De Nederlandse Hetty en de Franse Petra leggen je graag in de watten en kunnen zeker helpen met excursies op het eiland. www.casamaracuja.com


Meer info

In Kaapverdië ervaar je het hele jaar door aangename temperaturen. Van maart tot december zakken de gemiddelde temperaturen niet onder de 25°C. De eilanden liggen in de Atlantische Oceaan, waardoor je wel altijd wat wind mag verwachten. Door de hoge bergtoppen rond de valleien is het er windstil, maar blijven er wel al eens wat wolken hangen. 

Santo Antão is naast een fantastische wandelbestemming ook een populaire duiklocatie. Naast een gigantische hoeveelheid vis kun je er roggen, schildpadden en zelfs enkele haaien spotten. 

Belgen en Nederlanders kunnen een visum simpelweg kopen op de luchthaven bij aankomst of vooraf via www.ease.gov.cv. Specifieke inentingen zijn niet verplicht, hepatitis A en DTP worden wel aangeraden. 

Volg ons op Instagram

Volg @goodbyemag voor leuke tips en bloedmooie vakantie hotspots!

volg ons

Abonneer voordelig!

  • reisreportages over de mooiste vakantiebestemmingen
  • de knapste logeeradressen en lekkerste adresjes
  • tientallen tips voor een vakantie dichtbij of ver weg

abonneer

Deze website maakt gebruik van verschillende type cookies. Hier vind je meer informatie. Akkoord