Open/Sluit het zoekformulier
In moeilijke tijden als deze kan de natuur soelaas brengen en daarvoor kan je terecht bij Slow Cabins ® , een minimalistische cabin middenin de natuur. Het idee is simpel: je verblijft hier minstens 2 nachten om zo tot een geheel gerust gevoel te komen, waarin je enkel tijd hebt voor jezelf en je partner.
Renske Vercammen (Tekst) en Emanuel Parent (foto’s) gingen 2 dagen van de radar op een geheime locatie in Vlaanderen.
Op de radio op weg naar de Slow Cabin speelde dit heerlijke nummer:
Bakerman is baking bread
You got to cool down
Take it easy
You got to cool down, relax
Take it easy
Slow down relax
It's too late to worry
Slow down
Take it easy…
Hmmm brood bakken ging ik niet meteen doen, maar iets in dat nummer maande mij aan om ernaar te luisteren. De lockdown was in elk geval achter de rug en de ratrace was weer volop begonnen. Ik had wel nood aan een 2-daagse off the grid. ‘Off the grid’, say what? Kan dat in België? Is het hier geen amalgaam van lintbebouwingen? De voorbije jaren hebben mijn vriend en ik veel gereisd, heel veel. Het liefst van al huurden we een primitief, vrijwel rammelend busje en trokken we daarmee door de pampas in Argentinië, langs de swamps in Lousiana of door de Westfjorden in Ijsland. Zo primitief en desolaat mogelijk, dan waren we op ons best. Niet dat we misantropen zijn, maar het basisidee van deze manier van reizen spreekt ons enorm aan. We waren oorspronkelijk ook nomaden, niet waar? Maar goed. Toen kwam er een baby én een virus dat de Wanderlust van de hele wereld zou doen blussen. Dus wat reizen aanging, moest het dringend anders. Toen werden we door Goodbye uitgenodigd voor enkele dagen Slow Cabins, waarbij je je locatie een tweetal weken op voorhand in je mailbox krijgt. Waar de Slow Cabin zich bevindt, zal ik dus hier niet verklappen, want dat maakt net deel uit van de hele magie eromtrent. Het was maar een half uur rijden van ons huis en we waren zeer benieuwd naar deze ‘off the grid’ locatie. Daarvoor moesten we dan al niet naar Alaska, een meevaller.
Eens op de geheime locatie aangekomen moesten we onze auto achterlaten en te voet verder naar de Slow Cabin. Met een baby van 3 maanden heb je altijd wel wat spullen mee, maar we beperkten ons toch tot het minimum. Alle minimale benodigdheden (vooral onze whisky en 2 flessen wijn en wat BBQ spullen) deden we in een kleine kar om zo bolderend naar de cabin te wandelen. Ik had een beetje het gevoel alsof we op schattenjacht waren, we moesten de kasteelgronden over om zo magischerwijze tot onze Slow Cabin te komen, temidden van een gigantisch, knapperig grasveld. De netels en bereklauwen kronkelden met groot enthousiasme rond onze enkels, maar take it easy, dat is het avontuur!
Mijn vriend is een autodidact wat bouwen betreft, hij was dan ook ontzettend benieuwd naar de stijl van deze cabin, die uit duurzame materialen bestaat en geheel zelfvoorzienend in. Je gaat back to basics, maar je kan wél een warme douche nemen, wat toch nog wel een verschil is met pakweg glamping. Je hebt ook een kleine, goed uitgeruste keuken en een groot bed met een fantastisch uitzicht over de omgeving. Zonnepanelen zorgen voor de nodige energie. Een Slow Cabin brengt eigenlijk alle trends van het moment samen. Het is een hypermoderne cabin in een mooi minimalisme - Japans en Scandinavisch ingericht - met enorme ramen om het maximum aan de natuur binnen te laten. Bovendien ruikt alles heerlijk naar het hout waarmee de cabin gemaakt is. De low impact op het milieu is verzekerd en de kans om hier in den blet een virus op te doen is quasi nihil. Very anno 2020.
Oké nu waren we hier. We waren geïnstalleerd, de baby lag tevreden te trappelen op haar deken in het midden van dat gigantische open veld. Maar opeens schiet ik in paniek: wat gaan we hier 2 dagen doen? Ik ben nogal een rusteloze ziel, ik wil vanalles doen en ontdekken. Yoga krijgt me doorgaans pas na een uur rustig. Ik hoor eerst een uur lang 10 aapjes op een klavecimbel slaan, tot ik Namaste hoor en mijn matje alweer mag oprollen. Oh juist, we gingen barbecueën! We staken het vuur aan en legden onze groenten te grillen op de plaat. Met een lekkere Shiraz erbij en die setting: waauw! Maar wat nu? Toch nog niet gaan slapen? Ik keek rondom mij en opeens was er die klik, ik denk zelfs dat ik hem gehoord heb in mijn hoofd, die klik. Daar zit je dan, in het midden van dat grote veld, je zalige bed dichtbij en toch zit je in de prachtige, immense natuur. “Relax, cool down en take it easy.” We deden nog een wandeling naar de prachtige Nete, die achter de cabin stroomt en we namen er een boek bij. Lang geleden! We moesten deze keer niet nog het oerwoud in om naar het wc te gaan en straks gingen we gewoon de gordijnen toetrekken. Slapen met de slaapverwekkende geluiden van onze enige buurman, de bosuil! Hoe zalig is dat?
Voor dag en dauw stond mijn lief - de autodidact maar eveneens specialist fotograaf op ontiegelijk vroege uren - te trappelen. Ik kreeg mijn ogen amper open, maar hij zag al een ree in de verte. Geen gorilla’s maar “deers in the mist” hier aan de Slow Cabin. Rondom onze cabin voltrok zich een prachtig deken van mist, gaande van de Grote Nete tot helemaal achter het immense veld. Het was fenomenaal. Zo vertelde mijn lief althans toen ik nog steeds één oog probeerde open te krijgen. Tegen het ontbijt kon ik weer deftig zien en dat was echt een zalig, slow ontbijtje. De tafel installeerden we midden in het veld, met een versgemaakte Bialetti koffie erbij. Het enige wat we hoorden was de natuur, het voorbijzoeven in de verte van een fietser en het slikken van die koffie. Nadenken over wat de dag zou brengen deed ik spontaan niet meer. Dank u, lieve aapjes in mijn hoofd, om even te gaan slapen.
Meer weten over deze unieke ervaring in de natuur? Winter of zomer, je hebt cabins voor 2, 4 of 6 personen: www.slowcabins.be
Helemaal overtuigd? Neem dan deel aan onze wedstrijd en maak kans op een verblijf bij Slow Cabins dankzij Goodbye!
