Interview: Axel Daeseleire over de kracht van reizen

Scroll naar beneden

Hij verloor zijn hart aan Thailand en reist er nu jaarlijks naartoe. Voor het tv-programma ‘Axel opgelicht’ reisde hij naar de vier windstreken om ons met de neus op de soms onverkwikkelijke praktijken ter plaatse te drukken. Voor nog een ander programma reisde hij helemaal naar Peru om er een reinigingsritueel te ondergaan. Geen betere gesprekspartner dus om het over reizen te hebben.

  • François  Cauliez
    TekstFrançois Cauliez
  • Marc Wallican
    Foto'sMarc Wallican

Plaats van afspraak is bistro Pompidou in Wilrijk waar – toeval bestaat niet – de placemats met foto’s van de oude reisgidsen ‘Petite Planète’ ons meenemen op een reis rond de wereld. De zon heeft zich al weken niet meer laten zien en het is dan ook een snipverkouden Axel die ons te woord staat. De winter is niet zijn favoriete seizoen, verklapt hij ons. Maar daarover straks meer. Beginnen (en eindigen) doen we in de ruimte. Nu ja, sort of.

Als een ruimtevaarder

Wanneer we Axel naar zijn vroegste reisherinnering vragen, hoeft hij niet lang na te denken. Portugal. Het komt er even vlot als kort uit. Om dan meteen meer uitleg te geven: “Dat was de eerste keer dat ik het vliegtuig nam, ik denk dat ik vijf of zes jaar was. Dan stap je op dat immense vliegtuig, dat er kolossaal groot uitziet. Op die leeftijd ervaar je dat nog meer als een soort macro-ervaring dan als volwassene. En ik vond dat een enorme belevenis, ik voelde me een soort ruimtevaarder op dat moment. Ik was ervan overtuigd dat ik naar het andere eind van de wereld ging. Dat was een fijne reis, waar ik me eigenlijk vrij veel van kan herinneren omdat het zo anders was. Het was in 1974, vliegen was nog niet zo gewoon als nu. Ik weet ook nog dat ik daar een klein beetje mee stoefte of toch graag over vertelde in de klas. Stoefen is misschien een te groot woord, maar ik vond dat wel bijzonder. En de kinderen aan wie ik dat vertelde, vonden dat ook bijzonder destijds. Zo van ‘o, jij hebt al in een vliegtuig gezeten’. En het was ook wel bijzonder. Je moet weten, de volgende keer dat ik op een vliegtuig stapte, was ik 20 jaar en vertrok ik naar Griekenland met mijn lief.”

Met zes op reis

Cap Ferret, Denia, Venetië, Canterbury, Londen, Parijs… Axels ouders namen hun vier kinderen vaak op sleeptouw binnen Europa. En dat deden ze doorgaans met de wagen. Lowcost-vliegen zat er toen nog niet in. Axel: “Ik denk dat een ticket toen makkelijk 15.000 frank kostte. Doe dat maal zes en je komt op bijna 100.000 frank uit. Da’s nu 2.500 euro, wat al een serieus bedrag is, maar je moet dat in die periode maal drie, maal vier doen. Dat zou nu een 10.000 euro zijn. Dat geef je niet zomaar uit. Terwijl je wel voor 6.000 frank met de auto over en weer was, met zes personen! We waren het dus gewoon om met de auto te reizen. En ook nu nog reis ik graag met de auto. Ik ben voornamelijk een vlieger omdat het zo eenvoudig en betaalbaar is geworden, maar in de zomer trek ik graag met de auto naar Frankrijk. Ik ben nog altijd een Frankrijk-lover en met de wagen kan je ook makkelijker enkele wijntjes meenemen (lacht). Ik reis eigenlijk ook graag met de trein, maar ik vind het in verhouding relatief duur en dat houdt mij soms tegen. Ik vind een nachttrein nochtans een belevenis op zich. Dat heb ik destijds veel gedaan: om te gaan skiën bijvoorbeeld, maar ook toen ik voor de eerste keer een trip deed, met Interrail toen. Dan mocht je een maand lang alle treinen van Europa nemen, dat was fantastisch.”

Tuk op Thailand

Reizen is voor Axel dus al een belangrijk onderdeel van de vakantie. Maar wat zoekt hij eenmaal hij ter plaatse is? Welk soort reiziger is hij? Axel: “Een combinatie van alles: rust, nieuwe dingen, spanning, cultuur, strand, gastronomie, alles wat een reis maakt. Mensen, nieuwe plaatsen ontdekken, ook heel graag teruggaan naar plaatsen die fantastisch waren. Ik ken een eilandje in Thailand – ik ga niet verklappen waar – dat ik ondertussen zeer goed ken. Van de 16 of 17 keren dat ik in Thailand was, heb ik het eiland maar vier à vijf keer niet bezocht, al is het maar voor een paar dagen. Het is een eiland dat nog niet helemaal overwoekerd is door het toerisme. Er is bijvoorbeeld al geen bankautomaat op het eiland. Je hebt wel heel wat faciliteiten, je kan er luxueus overnachten in chique hotels, er is zelfs een nieuw resort bijgekomen waar je 4.000 euro per nacht betaalt – dan heb je wel een privé-eiland – maar je kan er nog steeds voor 6 of 7 euro in een ‘cabanneke’ overnachten. En dan word je wakker in een exotisch paradijs. Dat is fenomenaal! Dat dat nog bestaat voor die prijs. Hagelwitte stranden, de zee op 10 meter waarin je zo kan gaan snorkelen en alle mogelijke vissen ziet, palmbomen zoals je ze inbeeldt in een reclame van Bounty. En dan het eten… Ik lust Thais, maar na vijf dagen wil ik eens iets anders. Ik eet hier ook niet vijf dagen na elkaar Italiaans of Chinees. En dan heb je daar het beste visrestaurant ter wereld. Alleen betaal je voor een vijfgangenmenu met vier man evenveel als een voorgerecht in een restaurant hier. En van een kwaliteit, ongelofelijk! De locatie is heel vervelend: je zit op een houten steiger, een stuk in de zee, de zon op je hoofd…” Wanneer hij onze verbazing ziet, schiet Axel in de lach.

Bloedend hart

Het is duidelijk dat hij zijn droomstekje gevonden heeft. Het is het duiken dat hem erheen bracht. “Voor Matroesjka’s (de tv-reeks over prostitutie en mensenhandel waarin Axel de rol van Jan Verplancke speelde, nvdr.) was ik al één keer in Thailand geweest. Dat was in het begin van de jaren 2000 toen ik gebeten was door duiken. Ik duik trouwens nog altijd, maar minder frequent dan toen. Ik zat met allerhande muizenissen in m’n hoofd en ik moest er even uit. Ik wist dat een vriend van mij daar aan het rondtrekken was en ik dacht: ik ga eerst een week alleen duiken en dan spreek ik af.”

Zijn eerste kennismaking was een openbaring. Intussen kent hij de regio een beetje en ziet hij ook met lede ogen toe hoe het land zijn ziel aan het verliezen is. “Ik had een vriend die daar een hotel had in Phuket. Toen was dat nog te doen qua toerisme, maar nu is het er echt afschuwelijk geworden. Da’s erger dan Benidorm, erger dan Salou…  heel spijtig. De Thai denken dat ze meegaan met de vooruitgang.” Axel komt op dreef. “Nu ik toch bezig ben: ze hebben Bangkok ook volledig verwoest. Wat het nog had aan charme, de kleine steegjes en zo, dat gaat allemaal weg. Daar komen grote blokken op. Ik vind dat heel spijtig. Mijn hart bloedt elke keer. Ik blijf ook steeds minder lang in Bangkok, wat ik jammer vind. Vroeger had je er een soort Arabische soek, waar je op een fantastische manier in kon verdwijnen en verdwalen. Dat was heerlijk. En dat moet allemaal weg, alles wordt uniform, ze schaamden zich daarvoor. Op dat vlak heeft een Aziaat een andere mentaliteit. Als we niet allemaal met de laatste nieuwe telefoon rondlopen en we laten niet zien hoe ferm we mee zijn met de focking technologie – en ik zeg bewust focking…” Hij breekt zijn zin af, om dan triest vast te stellen: “het is echt ongelofelijk wat ze allemaal verkloten op het vlak van patrimonium.”

File in Bangkok

Zijn verontwaardiging is oprecht. Maar zoals Johan Cruijff al zei: ieder nadeel heb z’n voordeel. Axel: “Die hele verandering heeft me er mee toe aangezet om andere streken te gaan opzoeken. Waar je nog wel een heel authentiek Thailand tegenkomt. Ik vertrek binnen tien dagen terug voor drie en een halve week, samen met mijn madam. Dan gaan we waarschijnlijk Loei doen, een noordoostelijke provincie tegen Laos. Van daar gaan we doorsteken naar Laos en dan zit je eigenlijk in een land dat je nog niet kent, een streek die je nog niet hebt gezien.”

Het is tijdens het draaien van de reeks Matroesjka’s in 2006 dat Axel echt zijn hart verloor aan Thailand en Bangkok. Een maand lang was de hoofdstad de uitvalsbasis van de ploeg. Axel: “Je beleeft de stad helemaal anders omdat je er met een andere insteek zit. Je woont en werkt daar een maand. Het waren heel pittige dagen, lange opnames, twaalf uur was een minimum, met de vele verplaatsingen erbij… Dikwijls stond mijn wekker om drie uur ’s ochtends, zodat we ook de files konden vermijden. Want wij hebben hier files, maar daar hebben ze monsterfiles, zes rijvakken breed… Maar het was een super boeiende ervaring. Ik ben dikwijls alleen op stap geweest. Iets gaan eten, met mensen van de set waarmee je afspreekt, maar je leert ook mensen van daar kennen. Je begint je favoriete Italiaan in de straat te hebben, een of ander restaurantje … je leert die stad echt kennen. Zoals je in je eigen stad plaatsen zoekt, zoek je ook daar plekjes waar je je comfortabel voelt en die ankerpuntjes zijn in die stad en dat is nog altijd zo. Daar is de liefde echt begonnen.”

Bedrogen lief

Ook voor ‘Axel opgelicht’ trok de acteur naar Thailand, maar dat wrong toch een beetje. “Ik heb dat niet altijd even graag gedaan, want het is niet altijd even prettig,” bekent Axel. “De donkere kanten van de stad moeten opzoeken – zeker toen we in Bangkok zaten – dat gaf me het gevoel alsof ik m’n lief aan het bedriegen was. Ik hou zo hard van die stad en ineens was ik bezig met een programma waarin ik alleen de donkere kanten van die stad toonde. En voor alle duidelijkheid: die zijn er, zoals in elke stad.

Behalve dat hij – zeker in de tweede reeks – nieuwe landen leerde kennen, heeft het programma hem vooral ook geleerd hoe snel een onschuldige tourist trap je snel op het pad van de illegaliteit kan brengen. “Toen we in Cuba valse sigaren wilden kopen, zijn we er iets verder in gegaan,” verklapt Axel. “Sigaren hebben we al, zeiden we tegen die verkoper en we vroegen of ze niets anders hadden. Voor we het wisten zaten we in een soort fuik, in een soort gangenstelsel waar je heel de weg terug moest om opnieuw buiten te geraken. En daar werden we geconfronteerd met marihuana. En je kan nu wel zeggen ‘da’s nog onschuldig’, maar dat is daar bijna even strafbaar als cocaïne, wat ze ons trouwens ook nog hebben aangeboden. Daarmee wilden we tonen hoe snel je in een benarde situatie terechtkomt als je ingaat op illegale praktijken. Illegale praktijken waarvan iedereen in het begin denkt ‘wie koopt dat nu niet, een valse sigaar in Cuba’. Maar los daarvan heb ik enorm genoten van Cuba. Wat een eiland!”

Man op de maan

Wanneer we hem vragen welke bestemmingen hij ooit nog wil doen, verrast zijn antwoord enigszins: “Heel graag Groenland of de Noord- of de Zuidpool, hoewel ik een koukleum ben. Ik ga bewust naar Zuid-Oost-Azië als het hier winter is, om de winter te breken. Ik kan niet goed tegen de kou maar toch trekken die poolkappen me enorm aan.”

Behalve dat de mens niet altijd het beste voorheeft met zijn medemens, vragen we Axel wat reizen hem nog geleerd heeft. Axel: “Voor mij is reizen een soort van herbronnen. Veel acteurs hebben dat nodig op de scène, zeggen ze dikwijls. Ik heb minder die behoefte. Ik doe ook wel wat theater, en ja, dat is iets anders dan op een set staan, uiteraard. En het is leuk om die spelvreugde binnen je beroep terug te vinden. Maar reizen, dat brengt me heel hard terug op mezelf. Dat brengt me heel dicht terug bij mijn ziel. Zoals ik m’n stad als kind ben gaan verkennen, straat per straat en dan terugkomen, de volgende keer een paar straten verder gaan, zo ben ik in mijn puberteit een paar landen verder gegaan en vanaf mijn dertigste pas eigenlijk een aantal continenten. Ik word nu 50, dus moet ik stilaan naar de maan gaan (lacht).”

En zo zijn we weer waar het gesprek begon. Het gevoel een ruimtevaarder te zijn toen de zesjarige Axel voor het eerst een vliegtuig nam, leeft voort in de wens of droom ooit naar de maan te gaan. Want hij maakte de opmerking wel al lachend, ze laat hem niet helemaal los. “Ik zei daarnet voor de grap ‘de maan’,” sluit hij ons gesprek af, om dan verder te gaan: “maar mocht dat uiteraard lukken, financierbaar en praktisch haalbaar zijn, dan zou ik dat wel doen. Misschien zit daar wel een programma in. In plaats van ‘Mannen op de Maan’, ‘Man op de Maan’. Moet ik eens voorstellen (lacht).”

Volg ons op Instagram

Volg @goodbyemag voor leuke tips en bloedmooie vakantie hotspots!

volg ons

Abonneer voordelig!

  • reisreportages over de mooiste vakantiebestemmingen
  • de knapste logeeradressen en lekkerste adresjes
  • tientallen tips voor een vakantie dichtbij of ver weg

abonneer

Deze website maakt gebruik van verschillende type cookies. Hier vind je meer informatie. Akkoord