In NYC kan je inderdaad elke dag een museum bezoeken, een hamburger eten, een gekke man of vrouw tegenkomen Maar je kan er ook elke dag een andere wijnbar bezoeken. Een goeie bar is veel waard en Sieghild wou wel eens zien of ze dezelfde wijnbeleving aanbieden zoals wij die gewoon zijn.
Wijn drinken in Amerika, het is een dure aangelegenheid. En hoewel iedereen graag een goed gevuld glas wil – en ze kappen ze goed vol in de VS – is veel niet alles, zeker als je glas 20 dollar kost. Wie meer dan één ding wil proeven, heeft hier al snel op een avond bijna drievierde van een fles op in je eentje én is minstens 40 dollar kwijt. Maar keuze is er in overvloed. Keuze in overvloed aan bars. Keuze in overvloed aan wijnshops. En keuze in overvloed aan wijnen in die bars en in die shops.
Kiezen, kiezen, kiezen … en dan nog vooral Europese wijnen. Dat is toch opmerkelijk. In de meeste zaken biedt men spontaan een Europese wijn aan hoewel die niet duurder zijn. Naar prijs kwaliteit zijn de Amerikaanse wijnen gewoon duur. En ja, dan heeft Europa op dat vlak gewoon meer te bieden. Soit, hier zijn 5 bars:
Deze zaak is vrij no-nonsens, in feite heeft dit meer weg van een oude sportbar waar plots een wijnbar in terechtgekomen is. Het gezelschap was fijn en gezellig, maar hoge barkrukken aan alleenstaande tafels maken het lastig om hier echt gezellig te zitten. ?
De kaart heeft wel een uitstekende wijnselectie, te beginnen met de klassiekers uit Frankrijk. Vooral Franse en Italiaanse wijnen worden hier aangeboden.
Opmerkelijk maar deze zaak ken ik uit Brussel. De keten is ook actief in de Verenigde Staten. Gezonde voeding staat hier voorop. In principe is dit een lunchbar die veganistisch te werk gaat. Achteraan is er een ruimte waar je langer kunt zitten en een natuurlijke wijn kunt kiezen.
Moet je hier nu een apero komen doen of niet? Het is mij niet duidelijk. De zaak straalt niet veel warmte uit, er is te veel TL-licht en het eten matcht niet bij wat er aan wijnen aangeboden wordt. Een glaasje buiten op het terras, dat is nog te doen. Maar binnen? Next!
Een bar heeft echt meer nodig dan enkel tafels, stoelen en wat lampen. Fijn te weten dat de dame die ons bedient ook heel wat kennis heeft van wat ze aanbiedt. Opnieuw een zeer uitgebreide kaart met wijnen per glas. Ik ga voor een Georgische witte wijn en mijn gezelschap houdt het klassiek op een rode Franse Bourgogne. Wij dachten dat we hier enkel natuurwijn zouden kunnen kiezen maar ze gaan hier vrij ruim om met dat begrip. Uiteindelijk blijken de wijnen biologisch te zijn. Wij zijn blij met onze keuze, na afloop zijn wij wel 100 dollar kwijt. Maar ach, it’s NYC baby.
Vertel het niet verder maar dit is een wonderlijke plek in de stad. Hier serveren ze een uitstekende wereldse wijnselectie. Maar wat vooral zo geweldig is, je voelt je er thuis. De mensen van Nolita nemen je op in hun gemeenschap.
Om even te bekomen van al een drukke dag in heksenketel die NY kan zijn wou ik even wat lezen op het terras van deze bar. Met een Griekse witte wijn trachtte ik in mij me in mijn boek even te verdiepen. Maar dat was gerekend buiten de ongevraagde gasten die mij aan mijn tafel vervoegden. Ontmoet Ronny, Tony en Lewis, allen op pensioen. De ene ooit alcoholicus, de andere twee wellicht nog steeds, maar sowieso warme mensen. Tony en Lewis waren streetbuddies van kleinsaf, zijn nooit buiten de VS geweest.
“Europe, daar betalen ze veel belastingen, dat is niet goed …” Een sociaal zekerheidssysteem uitleggen blijkt erg moeilijk, ook al bleek Ronny, de inwijkelinge uit North Carolina een kankerbehandeling te ondergaan die gewoonweg niet te betalen was in de VS en ze daarom maar kaarsen gingen branden in de kerk om de hoek. Ze betaalden mijn glas, ik beloofde plechtig om een kaars te gaan branden, wat ik onmiddellijk deed. Ik hoop dat Ronny het nog steeds goed stelt.
Een beetje off the beaten track ligt Red Hook Winery heel wat verder aan de andere kant van het water tegenover Governors Island. Je trekt er best een dag voor uit om hier te raken en er even te vertoeven. Dit stuk stad is niet zo vlot bereikbaar en vroeger dumpte de maffia haar lijken hier in de Hudson River. Maar als je tijd hebt proef je hier heel degelijke wijnen. Twee wijnmakers, eentje aangetrokken uit Californië en een andere met Europese ervaring, maken hier de wijnen met druiven die ze opkopen in verschillende gebieden. Op Red Hook maken ze dus hun eigen blends. Het enige jammer blijft de weinig directe ervaring die je hebt met de mensen die de wijnen aan je presenteren. Veel en lang palaveren is er niet bij, de essentie van wijn proeven voor mij. Van de 5 wijnen die we geproefd hebben was hun rosé de beste keuze. Het lag vast aan het weer!
Tekst: Sieghild Lacoere
