Terwijl Berlijn de reputatie heeft van bruisende stad, denken we bij de naam Düsseldorf vooral aan braadworsten en schlagers. Gelukkig is een mens nooit te oud om zijn vooroordelen te ontkrachten, dus toen er gefluisterd werd dat de stad gonst van vintage coolness, werd het tijd om op onderzoek uit te trekken.
Uiteraard kwamen we als fans terug, zo gaat dat. Vol spijt dat we niet eerder naar het oosten spoorden. Want daarmee begint het al. Geen gedoe met onmenselijk late of vroege luchthavencheck-ins, geen fileleed, je springt gewoon op de trein en een uur of twee later arriveer je in het hart van de stad en kan de pret beginnen. Toegegeven: de stationsbuurt is, net als zowat elke stationsbuurt ter wereld, niet echt een toeristische trekpleister. Behalve dan als je van kebab houdt. Op dus naar Flingern, dat ertegen aanschurkt, en zijn Ackerstrasse, het bruisende hart van alternatief Düsseldorf. Het was jarenlang een verpauperde arbeidersbuurt, tot arme creatievelingen zich er vestigden en dit stadsdeel eigenzinnig kleur gaven. Al snel opende het ene leuke boetiekje na het andere, daarna kwamen de gezinnen, en kijk, vandaag is Flingern de place to be. Een samenscholing van galerijen, gezonde sapbars met superfoods en onafhankelijke shops met recyclageworkshops. Kortom, de coolste wijk van de stad, handig verzameld in twee overzichtelijke straten, overgoten met een ecosausje. Flingern promoot resoluut lokale en ecologische initiatieven. Organic, DIY, upcycling, de shopbewuste termen vliegen je hier om de oren. Geen plek om trots met een Primarkvondstje uit te pakken. Hier wordt er ecologisch, lokaal en bewust geshopt.
%20(1).jpg)
We starten onze tweedaagse in café-restaurant-bar Beethoven, waar je tot 15 uur kunt ontbijten, in het weekend zelfs nog een uurtje langer. In dit deel van de stad blijken Duitsers namelijk nét iets minder punctueel. Het ontbijt stel je zelf samen, van een van de vele broodsoorten met salami over yoghurt met vruchten en honing tot een halve pompelmoes. Daarna volgt een estafette van hebbedingadressen, en voor je het goed en wel beseft, sleur je verschillende papieren boodschappentassen mee. Bij Planet Upcycling, kortweg PLUP, vinden we zonnebrillen gemaakt van oude skateboards, bij Rikiki hippe kaartjes en posters en bij Unterhaltung wachten grote weckpotten gevuld met lekkers om zelf aan het bakken te slaan. Wunderwerk, een boetiek die fairtrademode aanbiedt met uitsluitend natuurlijke materialen, zorgt voor een politiek correct bombardement. De labels zijn van gerecycleerd katoen, de prijsetiketten van gerecycleerd papier, de hangers van duurzaam eucalyptushout en de alpacawol komt rechtstreeks uit Peru, waardoor kinderen uit een heel dorp naar school kunnen. En het is peperduur. Soms is te veel trop. Maar gelukkig wacht wat verder Marilux, dat grossiert in Fins design en … Japanse klanten. En dat is geen toeval.
.jpg)
Düsseldorf telt de grootste Japanse gemeenschap van Europa. Goed voor zo’n 7.000 Japanners en 450 Japanse bedrijven, eigen scholen (!), tempels, bakkerijen, supermarkten en uiteraard restaurants. Er wordt gefluisterd dat je nergens in Europa zo goed Japans eet als in Düsseldorf. Of hoe een citytrip naar Düsseldorf je meteen ook, gratis en voor niets, een Tokiogevoel geeft. Wij snuisteren in de supermarkt, doen er de vreemdste foodontdekkingen, en vergapen ons in Bakery My Heart aan de cake met rode bonen en het brood met groene thee. Het zal ongetwijfeld gezond zijn, maar écht smaken doet het niet. 's Avonds stappen we op goed geluk een van de vele Japanse restaurants binnen. Onflatterend tl-licht, menukaarten met lelijke foto’s, behoorlijk beschonken Japanse zakenmannen – alles is zoals het hoort te zijn. En de sushi, sashimi en tempura zijn dat al helemaal. Dat we de enige westerlingen zijn, maakt ons geluk compleet. Pas wanneer we ons wat verder in de oude stad op een van de verwarmde terrassen installeren, beseffen we weer dat we in Duitsland zijn. Düsseldorf gaat er prat op dat de binnenstad met zijn 260 horeca-etablissementen de langste toog ter wereld is. En eerlijk, dat is niet overdreven. De ene bar leunt tegen de andere en er is voor ieder wat wils. Van rustiek over blinkend hip tot bluesy bruin. Overal stroomt het bier, worden de dekentjes gretig gedeeld en staat er zowel guacamole als bratwurst op het hapjesmenu. ‘Blijven plakken’ blijkt dan ook zowat de nationale hobby te zijn.
De volgende dag wacht er nog meer shopvertier. Nu zoeken we ons heil in Unterbilk, nog zo’n hip district. Hier vooral vintageboetiekjes. Geen kwalijk geurende tweedehandszaken, maar glamoureuze vintageshops met Hollywooddiva-allures. Daartussen winkeltjes met zelfgemaakte spullen, zoals een sleutelhanger met het duidelijke ‘fuck stress’. Lunchen doen we in K, dat met zijn nonchalante industriële look pal op de trend zit. De veggielunch kost er 7,90 euro, de versie voor carnivoren één euro meer. De helft van wat je bij ons zou betalen. En de porties zijn … Duits. Reden genoeg om stappend de doorsteek te maken naar Medienhafen, de architectuurparel van Düsseldorf. De oude havenloodsen maakten hier enkele jaren geleden plaats voor futuristische hightechgebouwen ontworpen door klinkende namen zoals Frank O. Gehry. Vandaag is dit de thuis van televisiezenders, radiostations, reclameagentschappen en designbureaus. Langs de Rijn is het daarna relaxed slenteren naar de Altstadt om via de Kö-Bogen, een luxueus warenhuis opgetrokken door architect Daniel Libeskind, in de Königsallee te belanden. Op deze platanenavenue verzamelen Gucci, Chanel, Armani en consorten en tref je al eens een Arabische sjeik met zijn gevolg. Als hun chihuahua’s honger hebben, hollen ze naar Dog’s Deli, een delicatessenzaak voor viervoeters, met ‘alles was das Hundeherz begehrt’. Van een uitgebreide selectie huisgebakken koekjes zonder conserveermiddelen of kunstmatige aroma’s tot en met knuffeldekens. Een mens zou er zelf honger van krijgen. Gelukkig wacht Konditorei Heinemann om de hoek. Al sinds 1932 een instituut en ondertussen wereldbefaamd voor zijn unieke, maar prijzige champagnetruffels. Een Heinemann-tasje scoort hier bijna net zo hoog als die nieuwste Hermès-tas. Je merkt het, Düsseldorf laat zich niet in één weekend doorgronden.
De IC-trein rijdt viermaal per dag van Brussel naar Keulen, waar je overstapt naar Düsseldorf. De IC-bus rijdt driemaal per dag van Brussel-Noord via Roermond naar Düsseldorf. Op bahn.com vind je alle treininformatie. Met de auto is de afstand vanuit Brussel iets meer dan 200 kilometer; je doet er tweeënhalf uur over.
Logeertip
25hours Hotel Das Tour in Le Quartier Central, 25-hours-hotels.com
Meer weten
duesseldorf-tourismus.de
