Burgenland ligt onderaan Oostenrijk, niet ver van de hoofdstad Wenen. Het gebied telt zo’n kleine 13.000 hectare aan wijnbouwgebied en is opgedeeld in 4 districten: Mittelburgenland, Neusiedlersee, Südburgenland en Neusiedlersee-Hügelland. De regio is niet te vergelijken met wat je iets verder naar beneden, in Italië, vindt. Soms toch minder idyllische vergezichten, evengoed lastige Aziatische toeristen, maar wat een gastvrije mensen!
De zomers zijn warm en droog in het Burgenland en in de winter hangt er een nevel die afkomstig is van het grote meer dat in het midden van het gebied ligt: de Neusiedlersee. Op een traag tempo roadtrippen is wat je hier doet. Iets meer dan uur rijden vanuit de hoofdstad en je staat aan de sestelijke kant van de Neusiedler See. In de andere richting rijd je weer een uurtje en je staat aan de oostelijke kant met dorpen als Gols, Frauenkirchen en Illmitz als referentiepunten. Hier liggen de wijndomeinen iets dichter tegen het meer dan aan de westelijke kant.
Westwaarts rijd je door een glooiend landschap en staan de heuvels, zeker in augustus, in volle bloei. Deze kant, richting Mörbisch am See die de aanduiding Leithaberg krijgt, biedt supermooie vergezichten langs de Neusiedlersee en tegen valavond baadt de streek in het zonlicht van de gouden gloed: het befaamde 'golden hour'.
Op deze trip waren er letterlijk nul Belgische nummerplaten te tellen en veel Belgen zien ze ook niet echt in de streek. Maar dat belette niet dat dit enorm gastvrije mensen zijn. Neem wijnboer Josef Plushchkovits, wiens mantra is: 'Als je van je werk houdt, dan is het alsof je een hobby uitoefent.' Dochters Carina en Edith zetten het wijndomein van de ouders verder. Maar ze hebben duidelijk de microbe van "de papa" overgekregen. Met enorme trots stelt hij dat ze gekroond zijn tot de beste 'Heuriger' (wijnbar) in de streek. We begrijpen waarom. Een tasting in hun eigen wijnvelden, met gepersonaliseerde strandstoelen, een zoektocht naar hun schapen, sightseeing in de streek, een verderzetting van het bezoek op hun eigen domein, wat meer tasting en de onbestaande nee tegen de hapjes maakten dat we 3,5 uur later enkel konden vaststellen: de sfeer zat goed.
Biodynamisch mag dan het modewoord lijken, er is ook heel duidelijk een tegenbeweging die minder opgezet is met een dogmatische houding bij het maken van wijn. 'Het moet gewoon goed zijn, kwaliteit primeert boven kwantiteit en dat heeft niets te maken met wat je nu vaak ziet bij wijnen met een biodynamisch label', valt op te tekenen bij vader Pluschkovits. Aan de andere kant van het water zijn ze het daar minder mee eens. Kathrin van wijndomein Sonnenmulde werkt met trots op biodynamische wijze, al moet je er veel meer moeite in steken en word je zwaarder gecontroleerd.
Op deze trip hebben wij ons gefocust op de Neusiedlersee en Leithaberg DAC, maar een uurtje meer naar het zuiden tref je de DAC’s Rosalia, Mittelburgenland en Eisenberg. DAC staat voor Districtus Austriae Controllatus, de Oostenrijkse versie van een appellation. Daar waar de regio vroeger vooral gekend was om zoetere wijnen, is dat vandaag niet meer het geval. De Gelber muskateller secco die we proefden bij Pluschkovits is een waar zurenfestival. En even goed was de Gruner Veltliner bij Sonnemulde, gelegen in het dorpje Gols: zeer droog in de mond. Dit zijn wijnen die zichzelf onmiddellijk prijsgeven. Niets mis met een goede dosis eerlijkheid.
